نه از او زاد کس‌، نه او از کس

«‌قل هو الله‌» دلیل و حجت بس

که مرا اندرین سرای هوس

جز هنر نیست یار و مونس‌ کس

نفس‌، بس کافرست اینت بس‌!

گر شدی تابعش زهی ناکس‌!

عاشق خورد و خواب و پوشش بس

تابع شهوت و هوا و هوس

سوی حق شاهراه نفس و نَفَس

آینهٔ دل زدودن آمد و بس

یکی از جهل گفته قعد و جلس

بسته بر گردن از خیال جرس

از پیِ حفظ مال و نفس و نفس

او ترا بس تو کرده‌ای زو بس

ماند عالم پر از هوا و هوس

گشت بازار پر عوان و عسس

چه کند طرقوی مشتی خس

طرقو گوی نور خویشش بس

تا مگر بر خلاف نفس نَفَس

بتوانم زدن ز بیم عسس

تا بدانی حق از هوا و هوس

کین همه هیچ نیست زی تو و بس

زان در این عالم فریب و هوس

واندرین صدهزار ساله قفس

هست معلوم بی هوا و هوس

کان همه هیچ نیست بی تو و بس

اندرین پردهٔ هوا و هوس

جهل ما عذرخواه علم تو بس

در یکی مسجدی خزی به هوس

حلق پر بانگ همچو نای و جرس

آمد اندر جهان جان هرکس

جان جانها محمّد آمد و بس

آستانِ درش به روضهٔ انس

بوده بستان روح روح‌القدس

بوده در روضهٔ حظیرهٔ انس

مادرش امر و دایه روح‌القدس

چون تو بیماری از هوا و هوس

رحمة العالمین طبیب تو بس

نه خدای جهان بر اهل نفس

گفت مولای مؤمنانم و بس