ما دگرباره توبه بشکستیم

وز غم نام و ننگ وارستیم

خرقهٔ صوفیانه بدریدیم

کمر عاشقانه بر بستیم

در خرابات با می و معشوق

[...]

تا ز جان با غم تو پیوستیم

رخت هستی خویش بربستیم

ما همه از الست همدستیم

عاقبت شکر بازپیوستیم

ما همه همدلیم و همراهیم

جمله از یک شراب سرمستیم

ما ز کونین عشق بگزیدیم

[...]

گفته با هم کز آن یکی رستیم

چون نگه می‌کنیم در شستیم

تا جهان قایم است ما هستیم

هیچ پنهان نئیم در دستیم

هست با ما در آنچه ما هستیم

هر یکی گر بلند و گرپستیم

گر تو توفیقمان دهی، رستیم

ور نه، بس مفلس و تهی‌دستیم

در پی آنکه کار به گردد

در تکاپوی هر طرف جستیم

بطمع تا مگر شویم کسی

پیش هر ناکسی کمر بستیم

عاقبت کار بر مراد نشد

[...]

در شهود جمال او مستیم

می ندانیم نیست یا هستیم

دل در آن زلف پرشکن بستیم

لاجرم توبه باز بشکستیم

مدتی عقل درد سر می داد

عشق آمد ز عقل وارستیم

خلوت دیده را صفا دادیم

[...]

ما خراباتیان سرمستیم

در خرابات عشق پابستیم

دیده از جلوه بتان بستیم

در ببستیم و از بلا رستیم

بود دامی ز زلفشان هر موی

به سلامت ز دامشان جستیم

چون نیامد به دست دامنشان

[...]