باده و این همه ز باده بتر

که برآورده دودمان از سر

هست تاربک و سرد و غم‌گستر

پاسخش داد مؤمن دیگر

من درافتاده سخت در بستر

مبتلای زکام و دردکمر

کلفت و نوکر از همه بدتر

داد از دست کلفت و نوکر

من و آن سه برون شدیم از در

ماند در خانه جفت بی‌همسر

قصرها را ببست دولت در

تا که شد باز باب «‌قصر قجر»

نیست بین مبال و محبس‌، در

در مبالند حبسیان یکسر

مجرمی گر نشد به فعل مقر

میکنندش شکنجه‌های مضر

دست‌بند و شکنجه‌های دگر

تاز‌بانه ز جملگی بدتر

ناگهان بانگ تیر خاست ز در

چند تیر از قفای یکدیگر

روز آدینه قرب ظهر از در

فرخی آمد و دو دیدهٔ تر

شد «‌مدرس» ازین حدیث خبر

«‌بهبهانی‌» و دوستان دگر

دایه‌ای مهربان‌تر از مادر

که بریده است کودکان را سَر

نه شرف بوی کرده‌ای نه گهر

نه پدر دیده‌ای و نه مادر

پدرت فتنه بود و مادر شر

نیک مانی به مادر و به پدر

از نسیمی که می‌وزید بدر

می‌پریدم ز خواب وقت سحر

سرخ کرده لبان ز خون بشر

لب بالا ز زیر نازک‌تر

کیفی آویخته زدست دگر

بر لب کیف او زهی از زر

چادر از برگرفت و پیچه ز سر

من چو چادرگرفتمش در بر

تازه خوابم ربوده در بستر

غرشی خواب من ببرد از سر