ای دگرگون شده به تو رایم

برگذشت از نهم فلک وایم

بسر آیم به سوی تربت تو

زین سبب رشک می برد پایم

جز روان تو کی بود جفتم

[...]

هست واجب وجود او دائم

زآنکه باشد به ذات خود قائم

پای از بند حرص بگشایم

یکدم از بند خود برون آیم‌،

گه ورا قصد فصد فرمایم

اکحل از دیدگانش بگشایم

گه ورا مُسهلی بفرمایم

علل از جسم او بپالایم

سینهٔ تو درین هوس دایم

چون سرابست و وهم ازو هایم

منبلی گفت بر درش قائم

زان شدستم که اکلها دائم

من که روزی دهم توانایم

راه ارزاق بر تو بگشایم

چون همی خوانِ دانش آرایم

کی ز مطبخ به سوی باغ آیم

خسروا! بر بساط خدمت تست

قدم طبع آسمان سایم

چون وطن بر ستانه تو کنم

سر چرخ برین سزد جایم

شکر یزدان که عقد مدحت تست

[...]

من چو رسام رشته پیما‌یم

از سر رشته نگذرد پایم

نان کس را به زور نگشایم

بلکه نانش به نان‌ برافزایم

روزکی چند چون برآسایم

در انصاف و عدل بگشایم

مِی‌ خورم‌، کار مجلس آرایم

تیغ را نیز کار فرمایم

لختی از رنج ره برآسایم

چون رسد حکم شاه باز آیم

خیز تا بر تو راز بگشایم

صورت نانموده بنمایم

گر بدو رغبتی کند رایم

هرچه خواهی بها بیفزایم

گفت بابا روانه شد پایم

کرد رای تو عالم آرایم

گفت به گر به شب برآسایم

کز شب آشفته می‌شود رایم

کژ مژی را خریطه بگشایم

خنده‌ای در نشاطش افزایم