شبهه​ای اوفتاد در رایش

تا بلغزید از آن نظر پایش

سودت اگر بایدت ز مایۀ خویش

دست بخشش گشای و بخشایش

سودت اکنون ستایش و فردا

در جوار خدای آسایش

شده امروز و دی و فردایش

نقطه خاک گشته مأموایش

ور نه باری میفکن از پایش

جان به تیر دعا مفرسایش

چون میسر نشد تمنایش

بست چوبی به عرض بر پایش

ره به امکان نیافت همتایش

تنگنای محال شد جایش

شد به سردابه هم خطا پایش

جزم شد بر هلاک خود رایش

هر دهن باز در تماشایش

در طبق لقمه لقمه حلوایش

ای بسا زود گیر دیر گذشت

که نخواهد به مردم آسایش

روز بازار کیفر و پاداش

بخش وارون برد ز بخشایش

کف موسی کفی ز دریایش

دم عیسی دمی ز دمهایش

سر حاجت بسای در پایش

اوستادش بخوان و مولایش