گِرد کردند از حرام و حلال

جمع کردند زرّ و کاله و مال

راند محمود اسب را برِ زال

تا همی باز پرسد آن احوال

گفت سلطان که گر رود این حال

تو بده مر ورا جواب سؤال

شاه از آن گشت شاد و داشت به فال

با همه خسروی و عزّ و جلال

هست در دین و ملک ظلم و محال

همچو در جسم و جان و با و وبال

شه که عادل بُوَد ز قحط منال

عدل سلطان به از فراخی سال

چکنی پنج روزه ملک خیال

کز پی تست ملک عزّ و جلال

دوستان را مبارکند به فال

دشمنان را همیشه رنج و وبال

بخشش او به وعده و به سؤال

نه امل مال بل امل را مال

دینش فارغ ز گوشمال زوال

جاهش ایمن ز چشم زخم کمال

روز حشر و تغابن و زلزال

او دهد زین قضا جواب سؤال

هست از روی رتبت و اجلال

پشت اسلام و شرع را ز کمال

خاک جسمش ز مرتبت صلصال

آب چشمش ز معرفت سلسال

اندران کلک و خط و فضل و جمال

دست زیر زنخ بمانده خیال

شاهزاده بوی چو داری مال

داه زاده شوی چو بد شد حال

که عدی چون شد از عداوت خال

همنشین سباع و وحش و رمال

نشنیدی که راند در امثال

رو تو عم غم شمار و خال وبال

بندهٔ زن شدن به شهوت و مال

پس براو حکم کردن اینت محال

بندهٔ زن مشو حرام و حلال

تا نگرداندت عیال عیال

لیکن از بخت ما و گردش حال

بود بر من حرام و بر تو حلال