رای دانا سر سخن ساریست

نیک بشنو که این سخن باریست

کار دین خود نه سرسری کاریست

دینِ حق را همیشه بازاریست

عقل دین مر ترا نکو یاریست

گر بیابی نه سرسری کاریست

نفس در پیش عشق سگداریست

نفس در راه عشق بیکاریست

یار بد همچو تیغ دیداریست

نرم و تیزست و روشن و تاریست

تیغ مر ملک را نکو یاریست

ملک بی‌تیغ همچو بیماریست

این چه بیرسمی و ستمگاریست

وین چه فرعونی و چه جبّاریست

تا به انفاس اوش سر کاریست

مر سخن را چه تیز بازاریست

ششمین بیت بیتِ بیماریست

که از آن خانه جای غمخواریست

زان قناعت بضاعت و خواریست

زین شجاعت شناعت و زاریست

آدمی نز پی علف خواری‌ست

از پی زیرکی و هشیار‌ی‌ست

مستی او نشان هشیاریست

خواب او خواب نیست بیداریست

گفت با خویشتن عجب کاری‌ست‌!

این چه پیوند و این چه پرگار‌ی‌ست‌؟!

گرچه بر جان عاشقان خواری‌ست

توبه در عاشقی گنه‌کاری‌ست

ملک را تازه روز بازاری ست

که جهان را چنو جهان داری ست

پیش قدرش سپهر نه پوشش

همچو ویران چار دیواری ست

باد با عزم او گران جایی ست

[...]

دم ثعبان ازو نموداریست

رسن ساحران از آن تاریست

مرد را کار به ز بیکاریست

کاربد خبث و مردم آزاریست

چشمها تیره، خانها تاریست

گر چراغی درآوری یاریست

دل، که خالی نگشت بازاریست

خیز و خالیش کن که این کاریست

بر زمین طعنه: کین گرفتاریست

بر فلک بذله: کان نگونساریست