زان شود کار وارثی به رواج

یا کند دست حادثی تاراج

هم درین دم گشای دست علاج

وارهانش ازین فساد مزاج

دارم از ترک برسر خود تاج

به فقیری ستانم از شه باج

سلطنت را ببین که در شب و روز

دارم از ماه و آفتاب سراج

شستم از غیر لوح باطل را

[...]

تا رود جان بجانب معراج

نیست جز شرع مصطفی منهاج

در ره انبیاء بسر رفتی

دلدل درد دل بود هملاج

عشق در جان و دل علم می زد

[...]

کفش بر سر نهند و پابر تاج

لعل سازند زیر دست زجاج

ای به دیدار ضحکهٔ ضحاک

وی به کردار حجت حجاج

منتفی کرده جود را تو وجود

منطفی کرده عدل را تو سراج

بخل، از باطن تو کرده ظهور

[...]

هم رساندی بتاجداران تاج

هم گرفتی ز باج گیران باج

و آن دگر مشکبو دو حقه ی عاج

که صفا کرده از سمن تاراج

کیشی الیشکا قلیج ایرور رواج

گردیشی بولسا سیکیمیز دور علاج

ای قدت راست تر، ز شاخهٔ ساج!

وی رخت صاف تر، ز صفحهٔ عاج!

به تو ای پادشاه کشور حسن!

خوبرویان دهند باج و خراج

تا به دیدم کمان ابرویت

[...]

تو گرفتی ز شهر یاران تاج

دین اسلام از تو یافت رواج

از شرف تخت و از کرامت تاج

از هوا پوشش وز نوا دواج

مرد نالان و خستهٔ محتاج

چون کند کار و چون گزارد باج

بلدی خانه‌اش کند حرٍّاج

عوض مالیات خانه و باج

شد تنش‌ تیر طعنه را آماج

گشت مقتول لشکر حجاج

اهل ملک از توانگر و محتاج

ناف هشتند زیر بار خراج

گر به تهران شراب دارد باج

در صفاهان و پارس نیست خراج