عیب اگر هست کرم ورز و بپوش

ور نه بیهوده چو حاسد مخروش

گفت حاشا که ز پس مانده دوش

دیک جود آورم امروز به جوش

خاست نیزه به کف و بدره بدوش

از پی قوم برآورد خروش

به زبان گنگ شو، به لب خاموش

نیست محرم بدین معامله گوش

هاتفی از گوشه ی میخانه دوش

گفت ببخشند گنه، می بنوش

نو‌بهارست و چمن جلوه‌فروش

گل و بلبل همه در جوش و خروش

ابر در گریه و گل را ز نشاط

دهن از خنده رسد تا بر گوش

نگه از ذوق چنان رفته ز خویش

[...]

بیا و جام زرینی بکن نوش

ز دست ساقی سیمین بناگوش

برآرد دم چو منصور از انالحق

از این باده کند هر کس دمی نوش

بتی دارم که در جولانگه ناز

[...]

پیر مغان بر در میخانه دوش

داد بشارت که خم آمد بجوش

صبح دوم صبحک الله گفت

داد خروس سحر از دل خروش

باده کشان را، ز کرم صبحدم

[...]

از فقیران گدا چهره مپوش

بنشین بذله بگو باده بنوش

چون عجوز این سخن آورد بگوش

خنده ای برزد و آمد به خروش

آمد از خانه برون شیر فروش

کوزه شیر پر از آب به دوش

گرچه دایم به تو می‌دادم گوش

برشمردم ز سر دقت و هوش

مادر از آن حرکت رفت ز هوش

شوی بگرفت ورا در آغوش

باغ‌وحشی نه که ملکی ز وحوش

هر طرف ‌وحشیئی‌ افکنده ‌خروش

گام برداشت در آن بیشه خموش

کامدش زمزمه‌ای نرم به گوش