ای که در شرع خداوندان حال

می کنی از سنت و فرضم سؤال

سنت آمد رخ ز دنیا تافتن

فرض راه قرب مولا یافتن

ابتدی بسم الله الرحمن

الرحیم المتوالی الاحسان

چیره کن بر شجر سدره چمن

صرصر بیخ‌ کن شاخ‌ شکن

گنبد خاک پس پشت فکن

راند از آفاق برون گنبد زن

حامی بیضه گیتی ز فتن

بر سر فتنه گران بیضه شکن

کی کشد سبزه سر از خاک چمن

رشته ابر نیفکنده رسن

در بلورین صدف چرخ کهن

نیست والاگهری به ز سخن

زیر این دایره بی سر و بن

نتوان مدح سخن جز به سخن

چشم از ابهام کند چشمک زن

فتنه در انجمن وهم فکن

سعدی آن بلبل شیراز چمن

در گلستان سخن دستان‌زن

سنگ بر بتکده آزر زن

در جهان صیت خلیلی افکن

داشت غوکی به لب بحر وطن

دایم از بحر همی راند سخن

مهره ای چند بود بی سر و بن

کف ازان طاسچه نرد مکن

گفت خیزید که آن نادره فن

کرده در آتش سوزانش وطن

باز دریای صفا پیر کهن

موج زن گشت به تحقیق سخن

زین قبل گرد تواضع می تن

در زاری و تضرع می زن

دانه ریزی به کف آید خر

خار کاری بدراند دامن

کس فرستاد به وی کان سره زن

در ره صدق و صفا نادره فن

همچو لاله بدر آیی ز کفن

با دلی غرقه به خون عریان‌تن

هان یکی حمله مردانه بزن

دل ازین کاخ پر افسانه بکن