حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۰
مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیستدل سرگشته ما غیر تو را ذاکر نیست
اشکم احرام طواف حرمت می‌بنددگر چه از خون دل ریش دمی طاهر نیست
بسته دام و قفس باد چو مرغ وحشیطایر سدره اگر در طلبت طایر نیست
عاشق مفلس اگر قلب دلش کرد نثارمکنش عیب که بر نقد روان قادر نیست
عاقبت دست بدان […]
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۱۱۵
کیست آن کش سر پیوند تو در خاطر نیستیا نظر با تو ندارد مگرش ناظر نیست
نه حلالست که دیدار تو بیند هر کسکه حرامست بر آن کش نظری طاهر نیست
همه کس را مگر این ذوق نباشد که مراکان چه من می‌نگرم بر دگری ظاهر نیست
هر شبی روزی و هر روز زوالی داردشب وصل من و […]
وحشی » گزیده اشعار » غزلیات » غزل ۸۹
تا به آخر نفسم ترک تو در خاطر نیستعشق خود نیست اگر تا نفس آخر نیست
اثر شیوهٔ منظور کند هر چه کندمیل این فتنه نخست از طرف ناظر نیست
عیب مجنون مکن ای منکر لیلی که ز دورحالتی هست که آن بر همه کس ظاهر نیست
دیده گستاخ نگاهست بر آن مست غروردر کمینگاه نظر غمزه مگر […]
خواجوی کرمانی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۵
هیچکس نیست که منظور مرا ناظر نیستگر چه بر منظرش ادارک نظر قادر نیست
ایکه از ذکر بمذکور نمی‌پردازیحاصل از ذکر زبان چیست چو دل ذاکر نیست
نسبت ما مکن ای زاهد نادان به فجورزانکه سرمست می عشق بتان فاجر نیست
گر چه خلقی شده‌اند از غم لیلی مجنونهیچکس برصفت قیس بنی عامر نیست
هر دل خسته که او […]
فیض کاشانی » شوق مهدی » غزلیات » شمارهٔ ۳۰
مردم دیده ما جز به رهت ناظر نیست
دل سرگشته ما غیر تو را ذاکر نیست
اشکم احرام طواف حرمت میبندد
گرچه از خون دل خویش دمی طاهر نیست
بسته دام قفس باد چو مرغ وحشی
طایر سدره اگر در طلبت طایر نیست
عاقبت راه بیابد به جناب عالیت
هر که اندر طلبت همت او قاصر نیست
از روانبخشی عیسی نزنم پیش تو […]
قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۷۳
فتنه‌جویی ز بت خویش مرا باور نیست
گر دمی بر سر نازست دمی دیگر نیست
شکوه از خامی عاشق نکند معشوقی
حسن از عشق در آیین وفا کمتر نیست
بهر ظرفی که ندارم چه کشم رنج خمار
شیشه را بر لب خود گیرم اگر ساغر نیست
سینه سوراخ شد از گرمی خونم گویا
که ز خونابه حسرت مژه امشب تر نیست
کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۲۷۷
هر که را نقش خط و خال تو در خاطر نیست
گر دم از مشک زند خاطر او عاطر نیست
صورتت مظهر من است ولی این معنی
همچو حسن دگران بر همه کی ظاهر نیست
ساکن کوی تو از دور رخت بیند و بس
باغبانیست که بر برگ گلی قادر نیست
دل شدم ریش مگر حق نمک نشناسد
زآن لب همچو شکر […]
