من طریق عشق احمد داشتم

تخم دین در راه احمد کاشتم

من بحکم او چو سر برداشتم

در دل خود نور حق افراشتم

من بعصر او حضوری داشتم

تخم عصرش را بمظهر کاشتم

نی که دل گر سنگ وآهن داشتم

خون شد ولعل و عقیق انگاشتم

زآنکه هر بیتی که می بنگاشتم

بر سر آن ماتمی میداشتم

من طریق دین احمد داشتم

تخم دین در راه احمد کاشتم

آن بلا را هم بخود برداشتم

خلق بدگو را بخود بگماشتم

جان که در عالم خود او را داشتم

بهر تو نا بوده اش انگاشتم

دیده را با نقش تو پرداختم

سسینه را از مهر تو انباشتم

مطبخ سودای خود یعنی دماغ

[...]

رخت خود را من ز ره بر داشتم

غیر حق را من عدم انگاشتم

گفت من تخم جفا می‌کاشتم

من ترا نوعی دگر پنداشتم

ترک خدمت خدمت تو داشتم

تا به غربت تخم حیلت کاشتم

تخم دولت در زمین می‌کاشتم

سخره و بیگار می‌پنداشتم

بین که اندر خاک تخمی کاشتم

کرد خاکی و منش افراشتم

پرده‌ها را این زمان برداشتم

حسن را بی‌واسطه بفراشتم

دیده را نادیده خود انگاشتم

باز زنبیل دعا برداشتم

ننگ و نامت را نگه می داشتم

تخم مهرت را به دل می کاشتم

من هم او را ز اولیا پنداشتم

تخم اخلاصش به سینه کاشتم

بار نبود اینکه من انباشتم

کوه را بر دوش خود بگذاشتم

خیک را نادیده من انگاشتم

دست از خیک عسل برداشتم

من کدامین وقت گندم کاشتم

وقت خرمن جو ازو بر داشتم