بهر خاتم به جدل بی‌آبرو

می نمی‌کردی جدا انگشت او

خیز سوی قتلگاه آریم رو

تا کنیم این کودکان را جستجو

سوی ابن سعد بنهادند روی

کای پلید رو سیاه زشت خو

با علی هستند دایم روبرو

شادکام از لذت دیدار او

کفر و ایمان گشت یک جا روبرو

حق و باطل هر دو با هم جنگجو

جمگلی را آن زن ژولیده مو

می‌نمودی اندر آن شب رفت و رو

حالیا نبود مجال دفن او

دیگران را کرد باید جستجو

تا دو نوبت آن سوار نیکخو

گفت بنمائید از نو جستجو

تیرهای ظلم کز شصت عدو

بر تن وی بود تا پر مو به مو

با چه زحمت‌ها و غم‌ها نو به نو

اکتفا کردی به قرص نان جو

کرد دق الباب در درگاه او

خواست تا گردد به خواجه راه‌جو

حاجبان از در براندندش که رو

خواجه بیرون می‌نیاید بازشو

(صامتا) زین پندهای نو به نو

رو بگیر از مکنت دنیا گرو

رسته از کثرت به وحدت کرده خو

مو به موی وی زبان در ذکر هو

باز شد جان «وفایی» نغمه گو

در فراق دلبر گل رنگ و بو

شکوه سنج سختی آئین مشو

از حدود مصطفی بیرون مرو

همچو گل در گلستان خوددار شو

بهر نشر بو پی گلچین مرو

گفت سیف من سیوف الله گو

حق پرستی جز براه حق مپو

در فضای این جهان های و هو

نغمه پیدا نیست جز تکبیر او

شاهد عادل که بی تصدیق او

زندگی ما را چو گل را رنگ و بو