مسلم چشم از جهان بر بسته چیست؟
فطرت این دل بحق پیوسته چیست؟
لاله ئی کو بر سر کوهی دمید
گوشهٔ دامان گلچینی ندید
آتش او شعله ئی گیرد به بر
از نفس های نخستین سحر
آسمان ز آغوش خود نگذاردش
کوکب وامانده ئی پنداردش
بوسدش اول شعاع آفتاب
شبنم از چشمش بشوید گرد خواب
رشتهٔ ئی با لم یکن باید قوی
تا تو در اقوام بی همتا شوی
آنکه ذاتش واحد است و لاشریک
بنده اش هم در نسازد با شریک
مؤمن بالای هر بالاتری
غیرت او بر نتابد همسری
خرقهٔ «لا تحزنوا» اندر برش
«انتم الاعلون» تاجی بر سرش
می کشد بار دو عالم دوش او
بحر و بر پروردهٔ آغوش او
بر غو تندر مدام افکنده گوش
برق اگر ریزد همی گیرد بدوش
پیش باطل تیغ و پیش حق سپر
امر و نهی او عیار خیر و شر
در گره صد شعله دارد اخگرش
زندگی گیرد کمال از جوهرش
در فضای این جهان های و هو
نغمه پیدا نیست جز تکبیر او
عفو و عدل و بذل و احسانش عظیم
هم بقهر اندر مزاج او کریم
ساز او در بزم ها خاطر نواز
سوز او در رزم ها آهن گداز
در گلستان با عنادل هم صفیر
در بیابان جره باز صید گیر
زیر گردون می نیاساید دلش
بر فلک گیرد قرار آب و گلش
طایرش منقار بر اختر زند
آنسوی این کهنه چنبر بر زند
تو به پروازی پری نگشوده ئی
کرمک استی زیر خاک آسوده ئی
خوار از مهجوری قرآن شدی
شکوه سنج گردش دوران شدی
ای چو شبنم بر زمین افتنده ئی
در بغل داری کتاب زنده ئی
تا کجا در خاک می گیری وطن
رخت بردار و سر گردون فکن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی وضعیت انسان و معنای زندگی او پرداخته است. شاعر با استفاده از نمادهایی چون لاله، آتش، آفتاب و شبنم به توصیف روح بلند انسان می‌پردازد و او را دعوت به فرار از محدودیت‌های دنیای مادی می‌کند. او به انسان یادآور می‌شود که ذات انسانی او واحد است و نمی‌تواند با شریک‌ها هم سطح باشد. او به ویژگی‌هایی چون مؤمن بودن، غیرت، و بزرگی در برابر باطل اشاره می‌کند. در نهایت، شاعر از انسان می‌خواهد تا از زندگی دنیایی و مادی رهایی یابد و به دنبال معنای حقیقی وجود خود برود، زیرا او دارای چنان ظرفیت و فضیلت‌هایی است که می‌تواند مقام بلندتری را تجربه کند.
هوش مصنوعی: چرا مسلم به دنیا پشت کرده و چشم از آن برداشته است؟ حقیقت این دل چه چیزی را به درستی درک کرده است؟
هوش مصنوعی: گل لاله‌ای که در بالای کوه شکوفا شد، هیچ نشانی از گلچینی و جمع‌آوری گل‌ها را ندید.
هوش مصنوعی: آتش عشق او، در دل شعله‌ای ایجاد می‌کند که از نفس‌های اولیه صبح برمی‌خیزد.
هوش مصنوعی: آسمان اجازه نمی‌دهد که ستاره‌ای از آن خارج شود و آن ستاره‌ای که در آن مانده، خود را گم کرده و فراموش کرده است.
هوش مصنوعی: اولین نور آفتاب او را می‌بوسد و شبنم را از چشمانش دور می‌کند و خواب را از صورتش می‌زداید.
هوش مصنوعی: برای اینکه در میان مردم بی‌نظیر و بی‌همتا شوی، باید رشته‌ای قوی از وجودت داشته باشی که به راحتی نتوان آن را از هم گسست.
هوش مصنوعی: کسی که ذاتش یگانه و بی‌همتاست، بنده‌اش نباید با کسی که شریک دارد، ارتباط برقرار کند یا خود را به او وابسته کند.
هوش مصنوعی: مؤمن به خاطر غیرت و شرافتش هرگز نمی‌تواند همسر دیگری را قبول کند که از خود بالاتر باشد.
هوش مصنوعی: این متن اشاره به این دارد که کسی با پشتکار و ایمان به خدا، ناراحتی‌ها را کنار می‌گذارد و با آرامش و اعتماد به نفس به بالاترین مقام‌ها دست پیدا می‌کند. این شخص در حقیقت با پرهیز از غم و اندوه، درخشان و با سر بلندی در میان دیگران قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: او در یک شب، تمام بار و مسئولیت‌های دو جهان را به دوش می‌کشد و در آغوشش، دریا و خشکی را پرورش می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر گوینده و صداهای رعد و برق را در طبیعت بشنوی، در آن لحظه اگر برق بزند، آن را به دوش خود می‌کشد و با خود همراه می‌کند.
هوش مصنوعی: در برابر باطل باید تهاجم کرد و در برابر حق باید از خود دفاع نمود. او معیار خوبی و بدی است.
هوش مصنوعی: در دل هر آتش زبانه‌دار، شعله‌های بسیاری نهفته است و از این آتش، زندگی و شکوفایی به‌دست می‌آید. این به معنای این است که در عمق وجود ما و در هر چالش و سختی که به آن مواجه می‌شویم، قدرت و انرژی نهفته‌ای وجود دارد که می‌تواند ما را به کمال برساند.
هوش مصنوعی: در این جهان پر از شلوغی و سر و صدا، تنها صدای تکبیر خداوند شنیده می‌شود و هیچ صدای دیگری وجود ندارد.
هوش مصنوعی: بخشایش، عدالت، generosity و نیکی‌اش بسیار بزرگ است؛ حتی در دل ظلم، او شخصی بزرگوار است.
هوش مصنوعی: نواهای او در مجالس شادابی به دل می‌بخشد و احساسات عمیق او در جنگ‌ها مانند آتش بسیار سوزان است.
هوش مصنوعی: در باغ گل، با پرندگان خوش صدا هم‌نوا می‌شویم و در دشت‌های باز می‌رویم تا از زیبایی‌های آن بهره‌مند شویم.
هوش مصنوعی: دلش نمی‌تواد آرام بگیرد زیر آسمان، بنابراین برای آرامش و سکون به آسمان می‌نگرد تا دلش را از جهان مادی رها کند.
هوش مصنوعی: پرنده‌ای که پرواز می‌کند، نوک خود را به ستاره‌ای در آن سوی این حلقه کهنه می‌زند.
هوش مصنوعی: تو مانند یک پرنده‌ای که نمی‌تواند پرواز کند، و در نهایت به مانند کرم خاکی هستی که زیر زمین آرام گرفته‌ای.
هوش مصنوعی: به خاطر دوری از قرآن، خود را حقیر و بی‌اعتبار کردی و به سبب تغییرات و گردش زمان، به اندوهی بزرگ دچار شدی.
هوش مصنوعی: تو مانند شبنمی هستی که بر زمین افتاده‌ای و در آغوش داری کتابی زنده و پربار.
هوش مصنوعی: تا کی می‌خواهی در این خاک بمانی؟ رخت و وسایل زندگی‌ات را جمع کن و به سوی آسمان برو.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.