ای خنک آن کس که بیند روی تو

یا در افتد ناگهان در کوی تو

چون کند گر دیده باشد سوی تو

یک دم و زان پس نبیند روی تو

قاصدی کو تا فرستم سوی تو

غیرتم آید که بیند روی تو

مرده بودم زنده گشتم بامداد

کامد از باد سحرگه بوی تو

کاش می‌مردم نمی‌دیدم به چشم

[...]

ای قدم خم گشته تر ز ابروی تو

وی دلم آشفته تر از موی تو

معنی ز والقلم را یافتم

چون بدیدم بینی وابروی تو

آیه واللیل باشد بخت من

[...]

از غم عشق رخ نیکوی تو

شددلم آشفته تر از موی تو

بو که چشمی باز دارم سوی تو

وقت رفتن سیر بینم روی تو

گفت: کای جان ها اسیر موی تو

کی ببینم بار دیگر روی تو

از گل آدم شنیدم بوی تو

راه ها پیموده ام تا کوی تو

یا خطا رفت از نشان کوی تو

آنکه کردم رهنمونی سوی تو

بوی جان آید زتار موی تو

زنده دارد عالمی را بوی تو

گر نباشد قبله جانا کوی تو

از چه باشد روی عالم سوی تو

خط کعبه یافتم، از قطب دل

[...]

تا ببوسم آن رخ دلجوی تو

تا ببویم آن شکنج موی تو

گفت آن روزی که دیدم روی تو

دل سپرده بر رخ نیکوی تو

از چه پس نبود ترحم سوی تو

هر کسی تیغی کشد بر روی تو

مثل انجم روی تو هم خوی تو

جلوه ها خیزد ز هر پهلوی تو

آزماید قوت بازوی تو

می نهد الوند پیش روی تو

شش جهت روشن ز تاب روی تو

ترک و تاجیک و عرب هندوی تو

آبرومندم به عشق روی تو

سرفرازم در هوای کوی تو

رفرفم را تا به او ادنی رساند

قاب قوسین خم ابروی تو

من نیم بیگانه از خویشم مران

[...]

« گفت از حمام گرم کوی تو»

« گفت خود پیداست از زانوی تو»

آفرین بر خامه حقگوی تو

مرحبا بر چشم و بر ابروی تو