بحر جانم می‌زند صد گونه جوش

چون توانم بود یک ساعت خموش

گر الهی نامه را گیری بگوش

جام وحدت را کنی بی شبهه نوش

مصطفی گفته است با ایمان بکوش

مرتضی گفته است جام حق بنوش

ور تو همچون رابعه باشی خموش

ور فضیلی خود بعالم در خروش

گر تو چون خراز باشی سرّ پوش

چون حسین نوری آیی در خروش

همچو من در شرع و در دینش بکوش

تا بیایی از همه مستی بهوش

گفت این خلعت ز من بستان و پوش

جام حیدر باشد این بستان بنوش

رو تو یک لقمه ز کشت خویش نوش

بعد از آن رو راز دان و ستر پوش

هست این اسرار معنی‌ام بجوش

میکنم در عالم معنی خروش

من بگویم با تو راز سترپوش

گر همی خواهی که دانی باده نوش

جملهٔ اصحاب کردندی خروش

بود اندر گوشه‌ای حیدر خموش

من سبق از مرتضی دارم بگوش

لیک دارد آن سبق صد پرده پوش

پیر گفت ای نکته‌دان تیزهوش

دو سخن گویم بگیر آن را بگوش

می ز معنی جوی و جام می بنوش

وآنگهی میباش در معنی خموش

دیک عطّار است دایم پر ز جوش

سر ببین در دیگ او و سر بپوش

آنچه بود اندر حقیقت سترپوش

اندرون جبّه‌ام آمد بگوش

همچو منصورش هزاران باده نوش

همچو طیفورش هزاران خرقه پوش

پند سیم در طریقت خود بکوش

در حقیقت جام وحدت را بنوش

صد زن نیکو به یک ارزن فروش

کار بند این قول و از من دار گوش

گه شوی عطّار و برخود سترپوش

گه بمانی رو و در معنیش کوش