گر گدایی فرض گردد در وجود

میتوان گفتن که او سلطان نبود

اولین آیت به توحید وجود

کآمد از حق بر نبی این آیه بود

نه به او جان داده ای و نه وجود

نه ز غیب آورده ایش اندر شهود

بوی خون تا آید از وی میدود

تا که دیگر ماه عاشق نو شود

چون تو کردی ظلم، حق پیدا نبود

ور شدی مظلوم میخوانیش زود

لیک بر خطوات شیطان عنود

پیروی نارید کآن را نیست سود

من، کسی گو ید که در غیب و شهود

باشد استقلال ی او را در وجود

آن حدود حق بود اندر نمود

نیست حد کس تجاوز زآن حدود

هست او ممنوع بی شک زین شهود

تا در ایّام دگر یابد وفود

محرم او چونکه جز آدم نبود

عرض عشق خویش بر آدم نمود

بگذرد نامحرم از ویرانه زود

غافل از گنجی که در ویرانه بود

هست وحدت لازم ذات وجود

هستی دیگر سراب است و نمود

فتنه تا برخیزد از ارض وجود

فتنه چون برخاست، دین یابد نمود

پس کنید احسان که آن سلطان جود

دوست دارد محسنان را در نمود

هست ممنوع از سلوک و از شهود

هم ز دید و هم ز توحید وجود

همچنان در ذات خود باشد که بود

نیست هیچش مثل و یاری در وجود

گر فضو ل آمد ز فضل عشق بود

زآن فزون جوییش حق صد در گشود

آیت بیّن که از ما فضل بود

پس بدل کردند آنها از جحود

فتنه باشد کفر و شرک اندر وجود

و اعظم آن از جنگ با نفس جحود

که به او در جاهلیت دوست بود

روی بر وی بهر تزویجی نمود