از یقین هم ثابتی هم ساکنی

نقد عالم چون تو داری ایمنی

چون زمعدن میرسی پاک از منی

هرچه داری هست جمله معدنی

عمر کوتاهی ضعیفی بی تنی

خرده گیری همچو چشم سوزنی

گفت نیست این کار کار چون منی

تا کیم از رشتهٔ و سوزنی

نقد کن عیدی برای چون منی

کفشی و دستاری و پیراهنی

گه تو بر جان لرزی و گه بر تنی

چند لرزی چون نیرزی ارزنی

تو سر مردان دینی من زنی

این وفاداری بود با چون منی

هر دو عالم دید آن شب ارزنی

روز دیگر جو نبودش یک منی

شد حجاب راه عیسی سوزنی

از نمدسازی تو خود را جوشنی

گفت دو لوری بچه مرد و زنی

کرده در خرگه بصحرا مسکنی

تا زفان سرخ دارد ساکنی

تو به سرسبزی نشسته ایمنی

بی‌گمان از کبر خیزد دشمنی

حاصل آید خواری از کاهل‌تنی

مرده را از خاک تو زنده کنی

ز آفتاب هر دو عالم روشنی

جوهری بد از لطافت روشنی

ذات خود پیدادر آن بد بی منی

کوه شد پیدا ز بهر ساکنی

تا شودآنجا مقام ایمنی

گر تو او را پیش از خود بر زنی

گردن او را بمعنی بشکنی

بگذر از این پرده و کبر منی

گر تو مرد راه بین روشنی

واصلم گردان ازین ما و منی

تا یکی گردم درین سر بی تنی

بر سر ما آمد ابر بهمنی

همچو سلطان بر سپاه ارمنی

شد به چشم من سیه گیتی ز برف

گرچه زاید از سپیدی روشنی

گر سپید آمد سیه کاری برف

[...]

ما چو چنگیم و تو زخمه می‌زنی

زاری از ما نه تو زاری می‌کنی