ما چو چنگیم و تو زخمه می‌زنی

زاری از ما نه تو زاری می‌کنی

بر هوا تاویل قرآن می‌کنی

پست و کژ شد از تو معنی سنی

آن توی و آن زخم بر خود می‌زنی

بر خود آن دم تار لعنت می‌تنی

گفت شیطان که بما اغویتنی

کرد فعل خود نهان دیو دنی

ای زبان هم آتش و هم خرمنی

چند این آتش درین خرمن زنی

گاه بانگ زیر را قبله کنی

گاه گریهٔ زار را قبله زنی

پهلوان در ناله آمد کای سنی

مر مرا کشتی چه صورت می‌زنی

چون گرفتی عبرت از گرگ دنی

پس تو روبه نیستی شیر منی

صد هزاران شیر بود او در تنی

او چو آتش بود و عالم خرمنی

آینه آوردمت ای روشنی

تا چو بینی روی خود یادم کنی

آینه و میزان محکهای سنی

گر دو صد سالش تو خدمتها کنی

ور بخواهد کفچه‌ای در خوردنی

ور بخواهد همچو گرز ده‌منی

ور تو دست اندر مناصب می‌زنی

هم ز ترس است آن که جانی می‌کنی

گر برد مالت عدوی پر فنی

ره‌زنی را برده باشد ره‌زنی

گفت ای همراه آن نام سنی

که بدان مرده تو زنده می‌کنی

گر گُلَست اندیشهٔ تو، گلشنی

وَر بُوَد خاری، تو هیمهٔ گُلخَنی

کون پر چاره‌ست، هیچت چاره نی

تا که نگشاید خدایت روز نی

هین بکش او را که بهر آن دنی

هر دمی قصد عزیزی می‌کنی

هرچه تحصیلی کنی ای معتنی

می در آید دزد از آن سو کایمنی

ور بیامیزی تو با من ای دنی

این گمان آید که از کان منی