بنده‌ام وز بندگی شرمنده‌ام

شرم بادم زین که گویم بنده‌ام

گویدت گر بنده‌ام تا زنده‌ام

یعنی ای خر من تو را خربنده‌ام

زین نکوتر اینکه چون من بنده ام

بندگیها می کنم تا زنده ام

نی خدایی تو نه من هم بنده ام

نی ز بار روزیت شرمنده ام

گفت حق گو آن پیام بنده ام

گفت موسی من ازان شرمنده ام

نه ز آب زندگانی زنده ام

زنده ام من چون علی را بنده ام

گر بقران بخشیم شرمنده ام

ور بتیغم سر ببری بنده ام

گفت زآن رو من نبی را بنده ام

سر به تعظیمش از عشق افکنده ام

از خدا و بنده، نک‌ دل کنده ام

رو که‌ این‌ دم، نه‌ خدا، نه‌ بنده ام

در ربوبیت‌ چه‌ گر پاینده ام

گفتگو بگذار عبد و بنده ام

بنده‌ی کس نیستم تا زنده‌ام

او خدای من، من او را بنده‌ام

توبه کردم بنده‌ات را بنده‌ام

تا قیامت از رخت شرمنده‌ام

از ولای دودمانش زنده‌ام

در جهان مثل گهر تابنده‌ام