هر دو گون زنبور خوردند از محل

لیک شد زان نیش و زین دیگر عسل

کیست ماهی چیست دریا در مثل

تا بدان ماند ملک عز و جل

آن یهودی شد سیه‌رو و خجل

شد پشیمان زین سبب بیماردل

هست تسبیحت بخار آب و گل

مرغ جنت شد ز نفخ صدق دل

جز که آن قسمت که رفت اندر ازل

روی ننمود از شکار و از عمل

غیر نطق و غیر ایما و سجل

صد هزاران ترجمان خیزد ز دل

جانهای بسته اندر آب و گل

چون رهند از آب و گلها شاددل

سنگها و کافران سنگ‌دل

اندر آیند اندرو زار و خجل

منکران همچون جعل زان بوی گل

یا چو نازک مغز در بانگ دهل

جز ز یک رو نیست پیوسته به کل

ورنه خود باطل بدی بعث رسل

فازن بالحرة پی این شد مثل

فاسرق الدرة بدین شد منتقل

جزو کل نی جزوها نسبت به کل

نی چو بوی گل که باشد جزو گل

لشکری از خاک زان سوی اجل

تا ببیند هر کسی حسن عمل

پیش سبحان پس نگه دارید دل

تا نگردید از گمان بد خجل

نطق آب و نطق خاک و نطق گل

هست محسوس حواس اهل دل

عقل اینجا ساکت آمد یا مضل

زانک دل یا اوست یا خود اوست دل

گفت آخر هیچ گنجد در بغل

آفتاب حق و خورشید ازل

اندرین اندیشه می‌بود او دو دل

تا سلیمان گشت شاه و مستقل

از علی آموز اخلاص عمل

شیر حق را دان مطهر از دغل

گشت حیران آن مبارز زین عمل

وز نمودن عفو و رحمت بی‌محل