آن یکی می‌دید خواب اندر چله

در رهی ماده سگی بد حامله

خونبهای جرم نفس قاتله

هست بر حلمش دیت بر عاقله

چونک قسام اوست کفر آمد گله

صبر باید صبر مفتاح الصله

ملک و مال و اطلس این مرحله

هست بر جان سبک‌رو سلسله

می‌روی هر روز تا شب هروله

خویش می‌بینی در اول مرحله

تا نگیرد آن کفن‌خواه آن صله

تا نهان نکند ازو آن ده‌دله

از حشم هر که به ما کردی گله

از بلا و فقر و خوف و زلزله

شد زن او نزد قاضی در گله

که مرا افغان ز شوی ده‌دله

گفت اندر محکمه‌ست این غلغله

من نتانم فهم کردن این گله

در دل خود دید عالی غلغله

که نیابد صوفی آن در صد چله

گر ندانی یار را از ده‌دله

از مشام فاسد خود کن گله