نیست در آخرزمان فریادرس

جز صلاح الدین صلاح الدین و بس

گر ز سر سر او دانسته‌ای

دم فروکش تا نداند هیچ کس

سینه عاشق یکی آبیست خوش

[...]

درمیان قوم موسی چند کس

بی‌ادب گفتند کو سیر و عدس

می‌رهند ارواح هر شب زین قفس

فارغان نه حاکم و محکوم کس

ای که چون تو در زمانه نیست کس

الله الله خلق را فریاد رس

ور خدا خواهد که پوشد عیب کس

کم زند در عیب معیوبان نفس

آتشی بودند مؤمن‌ سوز و بس

سوخت خود را آتش ایشان چو خس

کافر‌م من گر زیان کرده‌ست کس

در ره ایمان و طاعت یک نفس

صاحب تاویل باطل چون مگس

وهم او بول خر و تصویر خس

گر ترش‌رو بودن آمد شکر و بس

پس چو سرکه شکرگویی نیست کس

ور پذیرایی چو بر خوانی قصص

مرغ جانت تنگ آید در قفس

طوطیی زان طوطیان لرزید بس

اوفتاد و مُرد و بگسستش نفس

نشنود آن نغمه‌ها را گوش حس

کز ستمها گوش حس باشد نجس

گر به پیشت امتحانست این هوس

امتحان را امتحان کن یک نفس

کوزه‌ای با پنج لولهٔ پنج حس

پاک دار این آب را از هر نجس

تا برونی جامه‌ها بینی و بس

جامه بیرون کن درآ ای هم‌نفس

بر سر هر ریش جمع آمد مگس

تا نبیند قبح ریش خویش کس

جر و مد و دخل و خرج این نفس

از کی باشد جز ز جان پر هوس

هین بگویم یا فرو بندم نفس

لب گزیدش مصطفی یعنی که بس

آینه و میزان کجا بندد نفس

بهر آزار و حیاء هیچ‌کس

بخل من لله عطا لله و بس

جمله لله‌ام نیم من آن کس