بدگمانی کردن و حرص‌آوری

کفر باشد پیش خوان مهتری

نک فلان شه از برای زرگری

اختیارت کرد زیرا مهتری

در خیالش مُلک و عِزّ و مهتری

گفت عزرائیل رو، آری بری

کاش کان هم ننگ بودی یکسری

تا نرفتی بر وی آن بد داوری

تا ز زهر و از شکر در نگذری

کی تو از گلزار وحدت بو بری

تا به گفت و گوی بیداری دری

تو زگفت خواب بویی کی بری

گر تو صد سیب و صد آبی بشمری

صد نماند یک شود چون بفشری

شرح این را گفتمی من از مری

لیک ترسم تا نلغزد خاطری

شد نیاز طالبان ار بنگری

شعله‌ها از گوهر پیغامبری

تو فرشتهٔ آسمانی یا پری

نی تو عزرائیل شیران نری

گفت پیغامبر که ای مرد جری

هان مکن با هیچ مطلوبی مری

ای زبان تو بس زیانی بر وری

چون توی گویا‌، چه گویم من ترا‌؟

همچو مطبوخ‌ست و حب کان را خوری

تا بدیری شورش و رنج اندری

گرچه چون نشفش کند تو قادری

کش ازیشان وا ستانی وا خری

حاضران گفتند ای صدر الوری

راست‌گو گفتی دو ضدگو را چرا

نفس همچون زن پی چاره‌گری

گاه خاکی گاه جوید سروری

تا چو هدیه پیش سلطانش بری

پاک بیند باشدش شه مشتری

ای که در روتان نشان مهتری

فرتان خوشتر ز زر جعفری

نایب من باش در قسمت‌گری

تا پدید آید که تو چه گوهری

منکری مهمانیش را از خری

پس ز مطبخ خاک و خاکستر بری