تا خر از هر که بود من وا خرم

ورنه توزیعی کنند ایشان زرم

من که را گیرم که را قاضی برم

این قضا خود از تو آمد بر سرم

کوهها بینی شده چون پشم نرم

نیست گشته این زمین سرد و گرم

همچو ماه و آفتابی می‌پرم

پرده‌های آسمانها می‌درم

تا قیامت گر بگویم بشمرم

من ز شرح این قیامت قاصرم

ماند گرچی گفت این را من خورم

تا چه شیرین خربزه‌ست این بنگرم

کان قندم نیستان شکرم

هم زمن می‌روید و من می‌خورم

ره‌زنی و من غریب و تاجرم

هر لباساتی که آری کی خرم

راست می‌فرمود آن بحر کرم

بر شما من از شما مشفق‌ترم

هر که بر گوید نشان از اشترم

مژدگانی می‌دهم چندین درم

پس عرب گفتش که رو دور از برم

تا نبارد شومی تو بر سرم

کین روا باشد مرا من مضطرم

حق نگیرد عاجزی را از کرم

رزق‌جویی را ز بالا خوگرم

تو ز بالا بر گشودستی درم

ننگرم کس را و گر هم بنگرم

او بهانه باشد و تو منظرم

گر تو کور و کر شدی ما را چه جرم

ما درین رنجیم و در اندوه و گرم

چون نگه کردم سپس تا بنگرم

که چه می‌گویند آن اهل کرم

گفت داودش بگو ای بوالکرم

چون تلف کردی تو ملک محترم

چونک جفتی را بر خود آورم

آید آن را جفتش دوانه لاجرم

بانگ بر وی زد نمودار کرم

که امین حضرتم از من مرم

از گمان و از یقین بالاترم

وز ملامت بر نمی‌گردد سرم