آهشان سوزنده تر باشد ز برق

شعله ور از غرب گردد تا به شرق

قلب اَکوانی تو در خون باش غرق

خاک ماتم ریز عالم را به فرق

ظالمی زد ناگهش تیغی به فرق

تن ز زین برگشت، در خون گشت غرق

ور نه گر خواهم من از یک شعله برق

خود جهان از غرب سوزم تا به شرق

هین فروزان سیل ها در غرب و شرق

یکسر این فرعونیان را ساز غرق

هر که را من سایه اندازم به فرق

یک تنه از غرب تازد تا بشرق

هین بفرما ای امیر غرب و شرق

کاین سیه بختان به خون سازیم غرق

ماه رویش، کرده از غیرت، عرق

همچو شبنم، صبحدم بر گل ورق

سرخوشانه درحقیقت گشته غرق

در گدایی تاج سلطانی به فرق

باز گو ای صاحب اسرار شرق

در میان زاهد و عاشق چه فرق

او ز افرنگی جوانان مثل برق

شعلهٔ من از دم پیران شرق

ناگهان دیدم میان غرب و شرق

آسمان در یک سحاب نور غرق

ظاهرا جمهوری پر زرق و برق

وز تجدد هم، کله آنرا به فرق