با عمر گفتند این زن دختر است

نشهد الله عمر را بی‌شوهر است

گفت باب نامی من حیدر است

جدّ پاکم حضرت پیغمبر است

آری، آری، عشق از این سرکش تر است

داند آن کو شور عشقش بر سر است

اندر آن کشور که جای دلبر است

نه حدیث اکبر و نه اصغر است

کای دریغ این شاه که بی لشگر است

لب ز آبش خشک و چشم از خون تر است

داند آن کِش بینشی در منظر است

که نوای این سر نی ز آن سر است

نک همان شیر اندر این وادی در است

ناصر ذریۀ پیغمبر است

ترجمان آن سخنگو، این سر است

کاشتقاقش زان همایون مصدر است

کاین عزیز کردگار داور است

ناز پرورد رسول اطهر است

هر که را سودای عشقی در سر است

شور عشق این سر بی پیکر است

آدمیرا فخر باشد بر جماد

زآنکه او را تاج عقلی، بر سر است

ور کسی را نیست، عقل و معرفت

بی شک آن کس، از جمادی، کمتر است

عقل گفت ای حر حسین بی‌یاور است

جهل گفتا جاه و منصب بهتر است

طفل بیمارم به دوران مضطر است

در جهان چون مرغ بی‌بال و پر است

گر نوا خواهی ز پیش او گریز

در نی کلکش غریو تندر است

نیشتر اندر دل مغرب فشرد

دستش از خونِ چلیپا احمر است

آنکه بر طرح حرم بتخانه ساخت

[...]

میخورد هر ذره ما پیچ و تاب

محشری در هر دم ما مضمر است

با سکندر خضر در ظلمات گفت

مرگ مشکل ، زندگی مشکل تر است

باده از ضعف خودی بی پیکر است

پیکرش منت پذیر ساغر است

هستی مهر از زمین محکم تر است

پس زمین مسحور چشم خاور است

خاک یثرب از دو عالم خوشتر است

ای خنک شهری که آنجا دلبر است

جستجوی عظمت و سطوت شر است

تنگدستی از امارت خوشتر است

فکر روشن بین عمل را رهبر است

چون درخش برق پیش از تندر است