هرکه می‌بینی تو جویای در است

مشتری در درین معنی پر است

تا مرا سودای مدحش در سر است

همچو تیغش یک زبان پر گوهر است

حق آن قدرت که آن تیشه تراست

از کرم کن این کژیها را تو راست

ریش او پر باد کین هدیه کراست

لایق چون او شهی اینست راست

گوش حس تو، به حرف ار در خور است؟

دان، که گوش غیب‌گیر تو، کر است

غم مخور از دیده، کان عیسی تراست

چپ مرو تا بخشدت دو چشم راست

این چنین عقل و کفایت که توراست

تو وزیری یا شهی بر گوی راست

این کلیله و دمنه جمله افتراست

ورنه کی با زاغ لک‌لک را مریست

گفت اینجا ای عجب مصحف چراست

چونک نابیناست این درویش راست

سجده می‌کرد او که هم فرمان تراست

غیر حق بر ملک حق فرمان کراست

کاین همه اعجاز و کوشیدن چراست

چون نخواهند این جماعت گشتْ راست

نیست آن جنبش که در اصبع تراست

پیش اصبع یا پسش یا چپ و راست

خوان و مهمانی پی اظهار راست

کای مهان ما با شما گشتیم راست

با چنین پنهانیی کین روح راست

عقل بر وی این چنین رشکین چراست

عقل هستی میکند کاین درخور است

عشق مستی میکند کاین خوشتر است

گر ز معشوقت خیالی بر سر است

نیست معشوق آن خیالی دیگراست

وصف او از هرچه گویم برتر است

امتان را مصطفی دیگراست

منظر حق الیقین والاتر است

این سعادت انبیا را در خوراست

ساقیا جام صبوحی در خوراست

کز می دوشین خمارم در سراست

معنیش اول ، به صورت آخر است

روح باطن ، جسم پاکش ظاهر است