آن کری را گفت افزون مایهای
که ترا رنجور شد همسایهای
گفت با خود کر که با گوش گِران
من چه دریابم ز گفت آن جوان
خاصه رنجور و ضعیف آواز شد
لیک باید رفت آنجا نیست بُد
چون ببینم کان لبش جُنبان شود
من قیاسی گیرم آن را از خِرد
چون بگویم، چونی ای مِحنت کشم؟
او بخواهد گفت نیکم یا خوشم
من بگویم شکر، چه خوردی ابا
او بگوید "شربتی" یا "ماش با"
من بگویم صَحه نوشت کیست آن
از طبیبان پیش تو؟ گوید فِلان
من بگویم بس مبارک پاست او
چونک او آمد شود کارت نِکو
پای او را آزمودستیم ما
هر کجا شد میشود حاجت روا
این جوابات قیاسی راست کرد
پیش آن رنجور شد آن نیکمرد
گفت چونی؟ گفت مُردم، گفت شُکر
شد ازین رنجور پر آزار و نُکر
کین چه شُکر است، این عدوی ما بُد است
کر قیاسی کرد و، آن کژ آمدست
بعد از آن گفتش چه خوردی؟ گفت زهر
گفت نوشت باد! افزون گشت قهر
بعد از آن گفت از طبیبان کیست او
کاو همی آید به چاره پیش تو؟
گفت عزرائیل میآید برو
گفت پایش بس مبارک، شاد شو
کر برون آمد بگفت او شادمان
شُکر کَش کردم مراعات این زمان
گفت رنجور این عَدوی جان ماست
ما ندانستیم کاو کان جفاست
خاطر رنجور جویان صد سَقط
تا که پیغامش کند از هر نَمَط
چون کسی که خورده باشد آش بَد
میبشوراند دلش تا قی کند
کظم غیظ اینست آن را قی مکن
تا بیابی در جزا شیرین سُخن
چون نبودش صبر، میپیچید او
کین سگ زنروسپی حیز کو
تا بریزم بر وی آنچه گفته بود
کان زمان شیر ضمیرم خفته بود
چون عیادت بهر دلآرامیست
این عیادت نیست، دشمن کامیست
تا ببیند دشمن خود را نزار
تا بگیرد خاطر زشتش قرار
بس کسان، کایشان عبادتها کنند
دل به رضوان و ثواب آن دهند
خود حقیقت، معصیت باشد خفی
بس کِدر، کان را تو پنداری صفی
همچو آن کر، کو همی پنداشتست
کو نکویی کرد و آن بر عکس جست
او نشسته خوش که خدمت کردهام
حق همسایه بجا آوردهام
بهر خود او آتشی افروختهست
در دلِ رنجور، او، خود را سوختهست
فَاتَقوا النار الَتی اوقَدَتُم
اِنَکُم فی المَعصیه اِزدَدَتُم
گفت پیغامبر به یک صاحبریا
صَلِ اِنَک لَم تَصَلَ یا فَتی
از برای چارهٔ این خوفها
آمد اندر هر نمازی اِهدِنا
کین نمازم را میامیز ای خدا
با نماز ضالین و اهل ریا
از قیاسی که بکرد آن کر گزین
صحبت ده ساله باطل شد بدین
خاصه، ای خواجه قیاس حس دون
اندر آن وحیی که شد از حَد فزون
گوش حس تو، به حرف ار در خور است؟
دان، که گوش غیبگیر تو، کر است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به عیادت از یک بیمار و رفتار نادرست فردی کور (کر) در این موقعیت میپردازد. بیمار به دلیل وضعیت خود ناراحت است و کر با قیاسهایی نادرست تلاش میکند تا او را آرام کند. او به جای آنکه به درد و رنج بیمار توجه کند، فقط به ظواهر و پاسخهای کلیشهای میپردازد. وقتی بیمار میگوید که زهر خورده است، کر متوجه میشود که او به جای کمک، همچنان او را به زحمت انداخته است.
در نهایت، متن به این نکته اشاره دارد که عبادتها و اعمال ظاهری، اگر با نیت و درک صحیح نباشند، بیفایدهاند و ممکن است به جای کمک به دیگران، آزارشان بدهند. از این رو، باید در اعمال خود با دقت و همدلی عمل کنیم و به درستی رفتار کنیم. نصیحتهای پیامبر نیز در مورد عدم ریا و توجه به نیت اعمال در اینجا مورد تاکید قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که آن کسی که به تو آسیب رسانده، به خاطر رفتار و کردار خود در نهایت دچار عذاب و رنجش خواهد شد. به عبارت دیگر، افرادی که دیگران را آزار میدهند، خودشان نیز در نهایت دچار دردسر و مشکل خواهند شد.
هوش مصنوعی: گفتی با خودم که با این گوش سنگین من چه چیزی از صحبت آن جوان متوجه میشوم؟
هوش مصنوعی: به ویژه کسی که بیمار و ضعیف است، صدای او بلند میشود، اما باید به جایی رفت که آنجا وجود ندارد.
هوش مصنوعی: زمانی که ببینم لبهای او به نرمی حرکت میکند، به لحظهای از روی عقل و درک خود، آن را مورد سنجش قرار میدهم.
هوش مصنوعی: وقتی از تو میپرسم که حالت چطور است، او به من میگوید که خوب و خوشحالم.
هوش مصنوعی: من بگویم که شکر خوردهام، اما او ممکن است بگوید که فقط "شربتی" یا "ماش" خورده است.
هوش مصنوعی: من از تو میپرسم که آن طبیب معروف که نسخهاش را مینویسد، کیست؟ و تو پاسخ میدهی که فلانی است.
هوش مصنوعی: به شما میگویم که خوشا به حالتان، زیرا وقتی او بیاید، کارهایتان خوب و خوشایند خواهد شد.
هوش مصنوعی: ما هر جا که پای او را آزمایش کردیم، نیاز ما برآورده شد.
هوش مصنوعی: این پاسخهای قیاسی به درستی آماده شد و در نتیجه، آن مرد نیکوکار به آن رنجور کمک کرد.
هوش مصنوعی: سوالی مطرح شد که حالات چطور است؟ پاسخ داد که بیمار و دردمند هستم، سپس اشاره کرد که این درد و رنج باعث شده تا به آرامش برسم.
هوش مصنوعی: این چه سپاسگزاری است؟ دشمن ما به وجود آمده و اگر بخواهیم با قیاس و comparisons به آن بپردازیم، نتیجهی نادرستی به دست میآید.
هوش مصنوعی: بعد از این گفتگو از او پرسیدند که چه چیزی خوردی؟ او پاسخ داد که زهر خورده است و با ناز میگوید که باد یادداشت کرده است! و در نتیجه خشم او بیشتر شد.
هوش مصنوعی: سپس او پرسید: از میان پزشکان چه کسی است که برای درمان به نزد تو میآید؟
هوش مصنوعی: عزرائیل میآید و میگوید برو. جواب داد که خوش آمدید، پیامتان خوشی بخشد، شاد باش.
هوش مصنوعی: کر به بیرون رفت و با شادی گفت که در این زمان من به خوبی مراعات کردم و شکر گزار هستم.
هوش مصنوعی: بیمار گفت که این دشمن برای روح ماست و ما نمیدانستیم که او چه بدیهایی انجام میدهد.
هوش مصنوعی: دلتنگی و ناراحتی، فرایندهایی را به وجود میآورند که باعث میشوند تا احساسات مختلفی از دل به زبان بیاوریم. این احساسات میتوانند به گونهای بیانی شوند که از هر نوعی بیاموزیم و احساساتمان را بهتر انتقال دهیم.
هوش مصنوعی: کسی که غذای ناسالمی خورده باشد، دلی ناآرام دارد و دائماً درونش به هم میریزد تا به نوعی از آن خلاص شود.
هوش مصنوعی: خودداری از خشم این است که آن را در دل نگهداری و ابراز نکنید، تا در عوض، در پاداش، به کلام زیبا و شیرین دست یابید.
هوش مصنوعی: به دلیل نداشتن صبر و تحمل، او به شدت ناراحت و مضطرب میشد مانند سگی که به علت بیتابی و خشم، به اطراف میچرخد.
هوش مصنوعی: میخواهم تمام احوالات و احساسات خود را بر او نثار کنم و یادآوری کنم که در آن زمان، دلم مانند شیری خوابیده بود و آرام و بیحرکت بود.
هوش مصنوعی: این دیدار برای تسکین دل است، اما این دیدار برای دشمن به نفع اوست.
هوش مصنوعی: به محض دیدن دشمن ضعیف و ناتوانش، آرامش خاطر و دلخوشی از احساس زشت و ناخرسندی او به دست میآورد.
هوش مصنوعی: بسیاری از افراد هستند که عبادت میکنند و دلشان را به پاداش و رضایت خداوند معطوف میکنند.
هوش مصنوعی: اگر خود حقیقت به نوعی گناهی پنهان باشد، آنقدر تیره و ناراحتکننده است که تو آن را نظیف و پاک میپنداری.
هوش مصنوعی: همانند آن کر که گمان میکرد کارهای نیکو انجام میدهد، در حالی که برعکس عمل میکرد.
هوش مصنوعی: او نشسته و خوشحال است، زیرا من به وظیفهام در قبال همسایهام بهخوبی عمل کردهام.
هوش مصنوعی: او برای خود آتشی در دل فردی رنجور روشن کرده است و در واقع خود را به آتش کشیده است.
هوش مصنوعی: از آتش پرهیز کنید که خودتان آن را روشن کردهاید، زیرا با انجام گناه، بر شدت آن افزودهاید.
هوش مصنوعی: پیامبر به یک شخص خودپسند گفت: نماز میخوانی، اما تو هرگز به مقام واقعی نخواهی رسید، ای جوان.
هوش مصنوعی: برای رفع این نگرانیها، در هر نماز میگوییم که ما را هدایت کن.
هوش مصنوعی: ای خدا، نماز من را با نماز کسانی که گمراه و ریاکار هستند، مخلوط نکن.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نتیجهای که از قیاس و مقایسه یک کرم و یک حشره دیگر گرفته شده، به خاطر اینکه آن کرم قدرت فهم و درک ندارد، در طول ده سال، به کلی نادرست و بیاعتبار شده است. به عبارت دیگر، اگر معیار سنجش ما ناکافی یا نادرست باشد، هر چقدر هم زمان بگذرد، نتیجهای که به دست میآید نادرست خواهد بود.
هوش مصنوعی: به ویژه، ای سرور! تنها حس دنیوی را با آن وحی که فراتر از حد و اندازههاست، مقایسه نکن.
هوش مصنوعی: اگر در مورد حس و احساسات تو صحبت میشود، بدان که گوش روح و باطن تو به این حرفها بیتوجه و ناشنواست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۱۰ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.