عقل من گنجست و من ویرانه‌ام

گنج اگر پیدا کنم دیوانه‌ام

کی گذارد گنج کین ویرانه‌ام

یاد آرد از رواق و خانه‌ام

من ز بویش بی‌خود و دیوانه‌ام

گه به مسجد گاه در میخانه‌ام

فتنهٔ آن غمزهٔ عاشق‌کشم

کشت آن نرگس مستانه‌ام

تا به آن جان و جهانم آشنا

[...]

گفتم از سودای او دیوانه ام

وز غم دنیای دون بیگانه ام

عقل من گنج است و من ویرانه ام

گنج اگر ظاهر کنم، دیوانه ام

از مقیمان در میخانه ام

میرسد هر دم زنو پیمانه ام

فاش می گویم که من دیوانه ام

هم زعقل و هم خرد بیگانه ام

محفل غم گشت عشرت خانه ام

باده خون گردید در پیمانه ام

گفت پیری ناصح و فرزانه ام

آشنا جانم به تن بیگانه ام

عشق چون شمع است ومن پروانه ام

عشق زنجیر است ومن دیوانه ام

عشق دریا ومنم کشتی در او

عشق صهبا ومنش پیمانه ام

عشق چون طوفان کند گردم چو نوح

[...]

گر من از هر دو جهان بیگانه ام

گنج پنهانی است در ویرانه ام

چشم دل بر راه یک پروانه ام

که دهد ره بر درون خانه ام

سوخت دور از تو فلک کاشانه ام

میکشد اکنون سوی ویرانه ام

آتش بیداد زد در خانه‌ام

سوخت از بهر غضب کاشانه‌ام