کرد از آن کودک طلب کاری سؤال

کز کجا آوردی آخر این کمال

رابعه در راه کعبه هفت سال

گشت بر پهلو زهی تاج الرجال

بازگشت از راه و گفت ای ذوالجلال

راه پیمودم به پهلو هفت سال

گفت این دیدم عجایب حسب حال

کین سگ نفسم همی هفتاد سال

وارث او را بود آن زر حلال

او بماند در غم و زور وبال

گرچه بودی مرغ زیرک از کمال

بانگ مرغی کردت آخر در جوال

گفت این قصر مرا در هیچ‌حال

هیچ باقی هست از حسن و کمال

هر جمالی را که خود نبود زوال

کفر باشد نیست گشتن زان جمال

ور شدت از نامرادی تیره حال

نامرادی چون دمی باشد منال

گفت نیکو کردی ای مرغ این سؤال

مرد را زین بیشتر نبود کمال

زان همی‌گریم که فردا ذوالجلال

در قیامت گر کند از من سؤال

گفتم ایشان را که نبود زین سؤال

نه شما را نه مرا هرگز کمال

لیک اگر زینجا به نزد ذوالجلال

باز گردید و ازو پرسید حال

بعد از آن کرد آن یکی از وی سؤال

کاخر اینجا در که کردای شیخ حال

از برای حق کز حق کن سؤال

تا چرا نه ذوق دارم من نه حال

آن عزیزی گفت شد هفتاد سال

تا ز شادی می‌کنم و از ناز حال

هوشیاری را گرفت از وی ملال

پس نشاند آن مست را اندر جوال

مست اول، آنک بود اندر جوال

چون بدید آن مست را بس تیره حال

کز خوشی جنت و ذوق وصال

حال خود گویید با ما حسب حال

باز جان و تن ز نقصان و کمال

هست دایم در ترقی و زوال