هفت طارم را ز دیدارت حیات

تابرآئی زین رواق شش جهات

زان نمودش سر کل کائنات

تا بداند خواجهٔ خورشید ذات

تشنهٔ او بود خضر پاک ذات

بر لبش زد قطرهٔ آب حیات

عین دلش خلق را عین الحیات

عین نامش حل عقد مشکلات

این سه علم پاک را مغز نجات

حسن اخلاقست و تبدیل صفات

واجبم آید بتو دادن زکات

زانکه تو درویش حالی در حیات

هست در تاریکیت آب حیات

نی شکر بالحق توئی باری نبات

تا که این میگفت حق دادش نجات

از ممات او برون آمد حیات

سالک آمد چون شکر پیش نبات

گفت ای سرسبزیت زآب حیات

زین سخن بس تلخ شد عیش نبات

نی شکر گفتی نماندش در حیات

پیر گفتش هست اشجار و نبات

از صغار و از کبارش مثل ذات

بر سر او رفت در وقت وفات

نیک مردی گفتش ای پاکیزه ذات

سالک آمد پیش پیر پاک ذات

شرح دادش آنچه بود از مشکلات

پاک گرد از هستی ذات و صفات

تا بیابی هم طهارت هم نجات

سالک آمد پیش پیر کاینات

قصهٔ برگفت سر تا سر حیات

نافذ آمد حکم او در کائنات

هست حکم او کلید مشکلات

چون نماند در ره عشقت صفات

ذات معشوقت دهد بی تو حیات

هر دو لعل او کلید مشکلات

این چو آب کوثر آن آب حیات

تا وحوش و طیر وحیوان ونبات

با مرکبهای دیگر یافت ذات

چار تکبیری زده بر کائنات

وارهیده ازحیات و از ممات