اندر این ره خار باخرما بود

اندر این ره عشق با غوغا بود

چون بمیری تو رهت آنجا بود

بعد از آنت مسکن و ماوا بود

قطره را پیوسته استسقا بود

در درون قطره صد دریا بود

جوهری کز بحر بی همتا بود

یابدش غوّاص اگر بینا بود

من چو لب گویم‌، لب‌ِ دریا بود

من چو لا گویم مراد الّا بود

او بقول و فعل یار ما بود

چون بحکم حال آیی لا بود

مرد سفلی دشمن بالا بود

مشتری هر مکان پیدا بود

بر لب جو بخل آب آن را بود

کو ز جوی آب نابینا بود

میل روحت چون سوی بالا بود

در تَزایُد مرجعت آنجا بود

چون در آید در تک دریا بود

دیدهٔ فرعون کی بینا بود

روی سرخ از غلبه خون‌ها بوَد

روی زرد از جنبش صفرا بود

روز آخر شد سبق فردا بود

راز ما را روز کی گنجا بود

بانگ صورش نشات تن‌ها بود

نفخ تو نشو دل یکتا بود

داد دریا چون ز خم ما بود

چه عجب در ماهیی دریا بود

قطره گرچه خرد و کوته‌پا بود

لطف آب بحر ازو پیدا بود

خانهٔ سر جمله پر سودا بود

صدر پر وسواس و پر غوغا بود

چون منی را حد این سودا بود

لاف این حضرت زدن یارا بود

کون جامع جامع اسما بود

مظهر او مجمع اشیاء بود

آفتابی تافته بر آینه

نور او زان نور مه سیما بود

در ازل رندی که با ما باده خورد

[...]

آبروی ما ز چشم ما بود

این چنین سرچشمه ای اینجا بود

می رود آبی روان بر روی ما

سو به سو در عین ما دریا بود

عالمی آئینه دار حضرتند

[...]

قطره و دریا همه از ما بود

آب عین قطره و دریا بود

موج دریائیم و دریا عین ما

عین ما بر ما حجاب ما بود

چشم عالم روشنست از نور او

[...]