حیف از سید محمد کامد از دور سپهر

پرتو خورشید رویش عاقبت برطرف بام

رفت از این محفل برون و رفتنش احباب را

کرد ز هر غم بکام و ریخت خون دل بجام

کوکب برج سیادت بود و میکردند کسب

[...]

آه کاخر رفت حاجی میرمعصوم از جهان

وز وفاتش تیره شد عالم بچشم خاص و عام

ناگهان پرواز کرده روز یاران شد سیاه

آفتاب زندگی چون آمدش برطرف بام

از شراب مرگ بیخود گشت تا صبح نشور

[...]

کی شود با بوالهوس آن کاشف اسرار رام

می دهد بی نشئه را پیر مغان از باده جام

وقت رفتن از جهان [و] روز محشر در میان

یا رسول الله شفاعت یا خدا حسن الختام

صحبت ناقص کجا با کاملان آید برون

[...]

آورم یا رب کرا زیشان بلب در نوحه نام؟!

شمعها دیدم سحرگه مرده، گریم بر کدام؟!

هر سویی غلطیده سروی ماهر و بر روی خاک؛

هر طرف افتاده ماهی سرو قد از طرف بام

زاهدان و شاهدان شهر را دیدم خراب

[...]

هست تعریفی ز تعریفاتت ای شیرین کلام

گاه حد و گاه رسم و گاه ناقص، گه تمام

من کجا و حدِّ تسلیمِ تو یا «خیر الانام»

از خداوندِ جهانت باد هر دم صد سلام

بو که از لطف تو ای سرچشمة اِنعامِ عام

کارَش آرایش پذیر آید به حُسنِ اِختِتام

زین دمیدن خاست خواهد جاودان بر خاص و عام

صبح و شام صد قیامت را قیام

سرور کفار در تحت لوای صبح و شام

شادکام با هزاران احترام

شهسواری کآمدش اندر به جولانگاه گام

ماه و هفته صبح و شام

مظهر شکل مه نو عکس تیغ اهل شام

تشنه کام آهوی بیت الحرام

شهسواری را که چرخ ادهم سزد انجم ستام

رخش گام ساکن آمد از خرام

آفتابی را که شاه اختران زیبد غلام

زاهتمام صبح آوردی به شام

حنجری کآزرده بود از بوسه خیرالانام

تشنه کام بر مراد اهل شام

تا نگردد از هلاک خسرو گردون مقام

شادکام داور اقلیم شام

گر نخواهی جامه آل پیمبر همچو شام

نیل فام بر مکش از روی بام

خسرو دین داد تا حنجر به تیغ اهل شام

تشنه کام بر جهان از انتقام

فارس مضمار این نه پهنه فیروزه فام

صبح و شام تا به روز انتقام

می برد بازوی اندوه به شمشیر ظلام

طره هندوی شام

نوبتی نو میزنی ای نوبتی امشب بنام

این چه شادی بود و این نوبت چه وین عشرت کدام

هست عیدی تازه یا نوروز فیروزی طلب

مژده فتح است این یا نوبت دولت بنام

صوفی آسا از تو در رقصند ذرات وجود

[...]