بعشق خویش اینجا در نمودم

درون جمله خود گفت و شنودم

همین بد جملگی من میستودم

که در عین ازل ذات تو بودم

چنان زین نقش اینجادرنمودم

که گوئی اندر اینجا خود نبودم

جنید اگر خبر داری ز بودم

دمادم کن حقیقت مر سجودم

حقیقت قل هوالله است بودم

از آن اینجا کنی دایم سجودم

دگر با اولیا بسیار بودم

حدیث اولیا چون جان شنودم

ز صفرا آتش آمد دروجودم

به آخر سوخت در عشقش چو عودم

شب دوشین بَرِ دادار بودم

پیام او بگوش جان شنودم

توئی پاک و منزّه در وجودم

که من بی بود تو هرگز نبودم

مه و خورشید دائم در سجودم

که ایشانند در نور نمودم

چو حق بودم من و واصل ببودم

نمود ذات او حاصل نمودم

اناالحق گویم و در حق نمودم

تو حق بین ای پدر گفت و شنودم

بسی گفتم و بسیاری شنودم

دمی از جستجو فارغ نبودم

غلط این بُد که خودبینی نمودم

عیان عشق تو کلّی ربودم

تو با من گردی و من با تو بودم

یکی بد با توام گفت و شنودم

که من آن دم ترا میآزمودم

وگرنه من غرض آنجا نبودم

بلای عشق و قربت در وجودم

خود اینجا من عیان بود بودم

ندارم اوّل و آخر نمودم

در آخر راز جمله برگشودم

بهر نوعی برآوردم نمودم

ظهور آوردم اینجا بود و بودم

نظر کردم همه یکسان نمودم

که من خود در میان واقف نبودم