ماتم غرق را چو زد جبریل

جامه عمر قبطیان در نیل

گریه از صاحب دعا بی قیل

بر وجود اجابت است دلیل

تا به حدی لئیم بود و بخیل

که اگر روز مرگ عزرائیل

برده در علم محنت تحصیل

کرده آن را ز آزمون تکمیل

گر نه ز اطناب ترسم و تطویل

کنم آن را یگان یگان تفصیل

شاه تهماسب خسرو عادل

که ز شاهان کسش ندیده عدیل

داد انصاف و عدل داد الحق

تا قیامت گذاشت ذکر جمیل

به پسر داد نوبت شاهی

[...]

طالبان را شود به تو به دلیل

بنماید به سوی زهد سبیل

ای ظهورت منزّه از تأویل

وی بطونت مقدس از تعطیل

تا در این تنگنای وقت رحیل

خامه سر کرد، صور اسرافیل

بهر بیداری است کوس رحیل

خفتگانند سالکان سبیل

جمع گردند سالکان سبیل

همه یک جا به بانگ اسرافیل

در مدادم، فتاده موجهٔ نیل

می دمد خامه، صوراسرافیل

دوشم، از خواب بود چشم کحیل؛

گوشم آسوده، خوش ز قال و ز قیل

تا سحر، دیده فارغ از دیدن

لب ز تقریر و، خاطر از تخییل

جستم از خواب ناگهان، گفتی

[...]

دوش، از گردش فلک که مدام

شاد غمگین کند، عزیز ذلیل

خاست آواز پایی و گفتم:

صور اول دمید اسرافیل

قاصدی دل سیاه و روی ترش

[...]

گفت بر مطلبی که داشت دلیل

ظلم قابیل و کشتن هابیل

و آنکه در دل نباشد او را میل

خواند او و النهار را و اللیل

باد در افگند بخرطوم پیل

کرد روان آب بگلشن ز نیل

ایمنی از تغیّر و تبدیل

فارغی از تحیّر و تحویل

هست در وصف او به وقت دلیل

نطق تشبیه و خامشی تعطیل

کشدم بی تو بر بهشت ار میل

جای بادا به دوزخم در ویل

وصف روی تو سوره والشمس

شرح موی تو آیه واللیل

راه دارد دلار به دل ز چه رو

[...]