تا چو سرمای دی شود کاری

همچو دی ز آفتش نیازاری

مقبلی مشفقی نکوکاری

نیک کردار و راست گفتاری

مقبلی مشفقی نکوکاری

خاطری زو ندیده آزاری

گرچه دارد ز نغز گفتاری

مدح های هزار دیناری

خواست تا بر میان به هر تاری

بندد از دست عشق زناری

مدح دونان به نغز گفتاری

خرده دان را بود نگونساری

نه ستون است این ز زرکاری

که درخت زرست پنداری

راستی از ز نقش زر کاری

قلم قدرت است پنداری

چون به خاک اوفتم به صد خواری

تو ز خاکم به لطف برداری

از کمال کرم وفاداری

نه ز عین ستم جفاکاری

گفت از سنگ بینم آزاری

سنگ آن آستان بود یاری

نی تیری که در کمان داری

کاش آن را به سینه‌ام کاری

آن یکی در لباس گلناری

تازه گل دسته‌ای‌ست پنداری

رفت محیا شبی به خانه و دید

زن خود با غیاث بازاری

گفت ای قحبه این چه اطوار است

دیگران را به خانه می‌آری

سخنی در جواب شوهر گفت

[...]

تاج دوزی به رسم همکاری

تاجی از تاج های بازاری

دست او را ز شغل زر باری

هیچگه کس ندیده بیکاری

چه نیستان که نیشکر زاری

هر نیش توتی شکر باری

گر ز باران ابر آزاری

سپهی را کند سپر داری

گفتش این صید را چه آزاری

دست و پابسته اش چرا داری

ای خطت آیه‌ی وفاداری

نرگست نسخه‌ی ستمکاری

طرّه‌ی کافرِ تو از کفِ دل

نقدِ ایمان برَد به طرّاری

علم حاصل نما ز جهل گریز

[...]