چون جهان حیز را امیر کند

زال زر روی چون زریر کند

عقل دین مر ترا چو تیر کند

بر همه آفریده میر کند

طفل را بارِ عشق پیر کند

پشه را عشق باشه گیر کند

خوی نیکو ترا چو شیر کند

خوی بد عالم از تو سیر کند

عُمر تن مرد را اسیر کند

مرد را عُمر عشق پیر کند

باد گو رقص بر عبیر کند

سبزه را مشک در حریر کند

ز‌آهنْ الماسِ او حریر کند

و‌آهنش سنگ را خمیر کند

عشق چون ره بزند عقل چه تدبیر کند

مهر چون کم نشود سوز چه تقصیر کند

گم شده یوسف و یعقوب به بیت الاحزان

هم دم و هم نفس از ناله شبگیر کند

جهد کردیم و هم آخر متغیر گشتیم

[...]

دومین دور شیرگیر کند

در فنون هنر بصیر کند

شفقت بر جوان و پیر کند

رحم بر منعم و فقیر کند

چشم خود خواجه اگر سیر به تدبیر کند

به ازان است که صد گرسنه را سیر کند

سالها شد دل خوش مشرب ما ویران است

کیست در راه حق این بتکده تعمیر کند؟

تربیت یافته عشق جوانمردم من

[...]

چشم خود خواجه اگر سیر به تدبیر کند

به ازان است که صد گرسنه را سیر کند

وصل زن، رنگ چون زریر کند؛

مرا رفته رفته پیر کند

این پخته که سفله خام تعبیر کند

نامش غم دین نهاده تکفیر کند

صد مرحله زین گفته از آن گوینده

...تر آن بود که تقصیر کند

خاک گورت مگر که سیر کند

کی ترا سیر لطف میر کند

ترک چشمت چو کمین از پی نخجیر کند

شیوۀ هر نگهش کار دو صد تیر کند

دل سودازده را چاره ز زنجیر گذشت

تا دگر حلقۀ زلف تو چه تدبیر کند

پرده بردار که از شعشعۀ طلعت تو

[...]

آهوی چشم تو نازم که چو نخجیر کند

شیر را گیرد و در زلفِ تو زنجیر کند

تکیه بر گوشهٔ ابرو زده چشمت، آری

ترک، چون مست شود، دست به شمشیر کند

بی سبب خون من آن ابروی پیوسته نریخت

[...]

دستی که به پرده کعبه را دیر کند

بیگانه خودی یگانه را غیر کند

بیرون شده ز آستین شهر آشوبی

از دست چنین بشر خدا خیر کند