که گیرد کنون گرز و شمشیر تو

چو بی کار شد بازوی چیر تو

دو تیغی‌تر از صبح شمشیر تو

سپهر از زمین رام‌تر زیر تو

شکاری طلب کافتد از تیر تو

هژبر‌ی چو من نیست نخجیر تو

گوش دو ماهی زبر و زیر تو

شد صدف گوهر شمشیر تو

پای درنه یا سر خود گیر تو

جان ببر یا نه به جان بپذیر تو

کوه رادل خون شد از تقریر تو

آب ازو میریزد از تشویر تو

ای دریغا روبهی شد شیر تو

تشنه میمیری ودریا زیر تو

چند آئی از زبر با زیر تو

زین شد آمد مینگردی سیر تو

گر شود این درد دامنگیر تو

بس بود این درد دایم پیر تو

دور دیدم زلف چون زنجیر تو

بازگفتم راز دل با تیر تو

کار بیرونست از تصویر تو

چند جنبانم بگو زنجیر تو

بت پرستی میکنی در دیر تو

وین همه گردان شده در سیر تو

ای دل آخر پند من بپذیر تو

تا شوی کل خویشتن کم گیرتو

ای مهر و مه نتیجه رای منیر تو

حل کرده عقدهای فلک را ضمیر تو

فخر ملوک نصرت دین بیشکین تویی

کایزد برای نصرت دین شد نصیر تو

وان بدر ازهری که مُقدَّر شد از ازل

[...]

دور شو بهر خدا ای پیر تو

تا نسوزی ز آتش تقدیر تو

کو نشان شکر و حمد میر تو

بر سر و بر پای بی توفیر تو

گفتم به ره ببینم و دامن بگیرمش

کای رشک آفتاب جمال منیر تو

شهری بر آتش غم هجران بسوختی

اول منم به قید محبت اسیر تو

انعام کن به گوشهٔ چشم ارادتی

[...]

ای در اطوار حقایق سیر تو

نیست در کار خلایق غیر تو

صورت عقل آیت تنویر تو

عالم معنی همه تفسیر تو

می کشد گردن هدف از اشتیاق تیر تو

زخم را آغوش رغبت می کند شمشیر تو

از جراحت روی گردن کی شود نخجیر تو؟

زخم را آغوش رغبت می کند شمشیر تو

از دم تیغ تو هر زخم آیه رحمت بود

[...]