ای بسا رنگهای او دیده

پس غرورش به جهل بخریده

ای ایزد از لطافت محضت بیافریده

واندر کنار رحمت و لطفت بپروریده

لعلت به خنده توبهٔ کروبیان شکسته

جزعت به غمزه پردهٔ روحانیان دریده

بر گلبن اهل چو تو یک شاخ ناشکفته

[...]

ای رایت دولت ز تو بر چرخ رسیده

وی چشم وزارت چو تو دستور ندیده

بر پایهٔ تو پای توهم نسپرده

بر دامن تو دست معالی نرسیده

با قدر تو اوج زحل از دست فتاده

[...]

ای خدایت به پادشاهی خلق

از ازل تا ابد پسندیده

ابد از کشتزار مدت تو

خوشهٔ عمر جاودان چیده

آبروی خدایگانی تو

[...]

ایاز‌ی خاص و از خاصان گزیده

ز مسعودی به محمودی رسیده

مسی بینی زری بر وی کشیده

به مرداری، گلابی بر دمیده

عروسانی زناشویی ندیده

به کابین از جهان خود را خریده

جهانی بینی از نور آفریده

جهان نادیده اما نور دیده

چو در خواب این بلا را بود دیده

که بودی بازی از دستش پریده

نشاید شد پی مرغ پریده

نه دنبال شکارِ دام‌دیده

دلی کآن نارِ شیرین‌کار دیده

ز حسرت گشته چون نارِ کفیده

که جادو‌یی است این جا کار دیده

ز کوهستان بابل نو رسیده

کنیزی چند با او نارسیده

خیانت‌کاری شهوت ندیده

ز مرزنگوش خط نو دمیده

بسی دل را چو طره سر بریده

کنون دانم که آن سختی کشیده

به مشگوی ملک باشد رسیده

دگر کز شه نشان‌ها بود دیده

و زآن سیمین‌بران لَختی شنیده

یکی را سنبل از گل برکشیده

یکی را گرد گل سنبل دمیده

سهی سرو از چمن قامت کشیده

ز عشق لاله پیراهن دریده

گشاده رشتهٔ گوهر ز دیده

مژه چون رشته در گوهر کشیده

چنان پنداشت کآن حوض گزیده

نکرده‌ست آدمی‌، هست آفریده