همه نرّه دیوان و افسونگران

برفتند جادو سپاهی گران

بیارید داننده آهنگران

یکی گرز فرمود باید گران

بر آن دست بردند آهنگران

چو شد ساخته کار گرز گران

منوچهر را با سپاه گران

فرستد به نزدیک خواهشگران

می و رود و آوای رامشگران

همه بر سران افسران گران

نخست اندر آمد به گرز گران

همی کوفت چون پتک آهنگران

بپیچید بر زین و گرز گران

برآهیخت چون پتک آهنگران

شد آن دردها بر دلش بر گران

بیامد به بازار آهنگران

به گشتاسپ دادند پتکی گران

برو انجمن گشته آهنگران

وزان زخم آن گُرزهای گران

چنان پتک پولاد آهنگران

به پیش آوریدند آهنگران

غل و بند و زنجیرهای گران

بیاورد جاماسپ آهنگران

چو سندان پولاد و پتک گران

ببستی تن من به بند گران

ستونها و مسمار آهنگران

بدو گفتم این بندهای گران

به زنجیر و مسمار آهنگران

بیاورد جاماسپ آهنگران

که ما را گشاید ز بند گران

بفرمود تا تختهای گران

بیارند از هر سوی در گران

برفتند بیداردل درگران

بریدند ازو تختهای گران

سر سروران زیر گرز گران

چو سندان شد و پتک آهنگران

ازان چاک چاک عمود گران

سرانشان چو سندان آهنگران

بکوبید گوپال و گُرز گران

چو پولاد را پتک آهنگران