نکردمش فرمان همی موی من

بکند و خراشیده شد روی من

چو آیی شبستان و مشکوی من

ببینی تو باشی جهانجوی من

یکی چاره سازم که بدگوی من

نراند به زشت آب در جوی من

چه فرمایدم چیست نیروی من

تو دانی هنرها و آهوی من

نبایستت آمد همی سوی من

وگر چند نشکیبی از روی من

کی آید پذیره کنون سوی من

بدیدار تیغ با جوی من

ایا تازه گل برگ خوش بوی من

شدی شادنا بوده از روی من

کنون ای نگار سمن بوی من

مگردان بر آشفته این خوی من

یکی گفت گر آیی به کین سوی من

ببینی تو خود زور و بازوی من

کنون گر بیاری سپه سوی من

بیاری برافروزد این روی من

بیا تا ببینی یکی روی من

در این باغ آن سرو دلجوی من

به پیچد به تن بر همی موی من

فتد آتش تیز در خوی من

که جز تو نباشد کسی شُوی من

نبیند جز از تو کسی روی من

ای برده آتش رخ تو آب روی من

رفته دل از محبت و رفته ز کوی من

با روی نیکوی تو نماندست هیچ بد

کز روی نیکوی تو نیامد بروی من

نی از تو هیچ وقت سلامی بنزد من

[...]

ای باد صبح دم گذری کن بکوی من

پیغام من ببر ببر ماه روی من

ترک سن سن گوی توسن خوی سوسن بوی من

گر نگه کردی به سوی من نبودی سوی من

من بخایم پشت دست از غم که او از روی شرم

پشت پای خویش بیند تا نبیند روی من

رسم ترکان است خون خوردن ز روی دوستی

[...]

از عشق دوست بین که چه آمد به روی من

کز غم مرا بکشت و نیازرد موی من

از عشق یار روی ندارم که دم زنم

کز عشق روی او چه غم آمد به روی من

باری کبوترا تو ز من نامه‌ای ببر

[...]

تو ای پهلوان کامدی سوی من

نگهدار پهلو ز پهلوی من

بگویید کارد عنان سوی من

ندارد نهان روی از روی من

مگر دید شب ترکی روی من

که چون خال من گشت هندوی من