از تو بود آن سنگسار قوم لوط

در سیاهابه ز تو خوردند غوط

بنگرید ای مردگان بی حنوط

در سیاستگاه شهرستان لوط

هر دو می‌گفتند کز خوف سقوط

جان سپردن به برین بوی حنوط

سنگ می‌بارید بر اعدای لوط

تا که در آب سیه خوردند غوط

جز کنار بام خود نبوَد سقوط

اعتبار از قوم نوح و قوم لوط

هم‌چنانک اصحاب فیل و قوم لوط

کردشان مرجوم چون خود آن سخوط

هر پادشه که روی بلهو و طرب نهاد

میدان که هست مرتبتش را گه سقوط

میزان که برج اختر لهو و طرب بود

در وی رسد ز خسرو سیارگان هبوط

ساخت احوالشان به هم مربوط

شد یکی شرط و دیگری مشروط

هر چه باشد بدان حیات منوط

یا قوام بدن بدان مربوط

گر تو خواهی که شوی منسلک سلک خواص

دل مخصوص به دست آر نه لحم مخروط

تا نمیری به ارادت نشوی حیّ ابد

کین سعادت شده با موت ارادت مربوط

چون شدی زندهٔ جاوید ابد می‌گردد

[...]

تا بکوبند بلاد همه چون امت لوط

یا نمایند نگین آنچه زمهر است شروط

تو عبدالباسط آنرا دان که مبسوط

بود خیرش ز حق بر خلق و مضبوط

بودشان بیتوته همچون قوم لوط

در شب آمد بأس ماشان بیشروط

بعد ذکر قوم صالح وآن سقوط

می نماید حق بیان از قوم لوط

ما رسولان حقیم اندر هبوط

میرویم از بهر نفی قوم لوط