می و هرچ خوردی ترا نوش باد

روان دلاور پر از توش باد

لبانت همه ساله پرنوش باد

دل بدسگال تو بیهوش باد

تیر ستم تو را دلم ترکش باد

صد سال بقای آن رخ مهوش باد

در خاک درِ تو مُرد خوش خوش دل من

یا رب که … که خاکش خوش باد

گر آیند حاضر می‌ات نوش باد

وگر نی، حسابت فراموش باد

جنابی که با گل خورم نوش باد

مرا یاد و گل را فراموش باد

کسی را که آن می‌ خورَد نوش‌باد

بجز یاد سلطان فراموش باد

گر نمکش هست‌، بخور نوش باد

ورنه ز یاد تو فراموش باد

خنب‌های لایزالی جوش باد

باده نوشان ازل را نوش باد

تیزچشمان صفا را تا ابد

حلقه‌های عشق تو در گوش باد

دوش گفتم ساقیش را هوش دار

[...]

این شنیدی مو بمویت گوش باد

آب حیوانست خوردی نوش باد

مرا با حریفان من نوش باد

حریفان بد را فراموش باد

دوش با صد عیش بودی، هر شبت چون دوش باد

گر چو خونم با حریفان باده خوردی نوش باد

هر که جز کام تو جوید، باد، یارب! تلخ کام

هر که جز نام تو گوید تا ابد خاموش باد

سرکشان را از رکابت باد طوق بندگی

[...]

یارب از حفظ خدا، پیوسته جوشن‌پوش باد

خسروان را، حلقه فرمان او در گوش باد

رای و خاقان در رکابش غاشیه بر دوش باد

خانه ملک از بساط عدل او، مفروش باد

یک سخن دارم دو عالم گوش باد

ساغر زهری کشیدم نوش باد

جلوه پیرا گشته دور از چشم بد

عالمی خمیازه آغوش باد

چو من درکشم قدح سراید که نوش‌ باد

به قول قلندران همه جزو هوش باد

هزار آفرین ترا به جان از سروش باد

به جز در ثنای تو زبان‌ها خموش باد

باده وقت سحرت نوش باد

در دلت از ساغر می جوش باد

هر چه بجز باده بود، یاد او

از دل پاک تو فراموش باد

دلق ریائی ز طربهای دوش

[...]

شد سیه‌پوش از غم مرگ صبا بدرالملوک

زین مصیبت ملت اسلام قرمزپوش باد

کرد با نیکان ستیزه‌ تا که شد همدوش مرگ

هرکه با نیکان ستیزد با اجل همدوش باد

عیب پاکان کرد تا خاموش گشت او را زبان

[...]