ابا می یکی نیز تنبور یافت

بیابان چنان خانهٔ سور یافت

دل کید هندو پر از نور یافت

ز کیدی که هندو کند دور یافت

چو شه پوزش رای دُستور یافت

دل خویش از آن داوری دور یافت

رخ طالع اصل بی نور یافت

نظرهای سعدان ازاو دور یافت

شمع که او خواجگی نور یافت

از کمرِ خدمتِ زنبور یافت

هر دل که در حظیرهٔ حضرت حضور یافت

سرش سریر خود ز سرای سرور یافت

طیار گشت در افق غیب تا ابد

هر کو ازین سرای حوادث عبور یافت

از قرص مهر و گردهٔ مه کم نواله کن

[...]

عقل رفت و عشق بر وی زور یافت

جان شیرینش به تلخی شور یافت

هرکه از تن دور شد او نور یافت

همچو موسی جای خود بر طور یافت

مظهر من از عجایب نور یافت

همچو موسی خویش را در طور یافت

ای نور دیده دیده ز (روی) تو نور یافت

جان حزینم از غم عشقت سرور یافت

خورشید سوی مشرق از آن راه گم نکرد

کز روی همچو ماه تو هر روز نور یافت

از نفحه هوای تو جان را میسر است

[...]

روح ما از نور اعظم نور یافت

وز وجود آل او منشور یافت

وان شجرتر ثمر از نور یافت

روضه یکی در شجر طور یافت

باطل اگر به قتل تو چندی سرور یافت

حق را مباد غم که ازین ره ظهور یافت

بر تو شد گریان، چشمش‌ نور یافت‌

نی‌ ز بوی یوسف‌ مهجور یافت‌

نور ولایت اسدالله ظهور یافت

زین نور دهر بهجت و گیتی سرور یافت

ارض و سما تجمل الله نور یافت

شاهد ز غیب آمد و جانان حضور یافت