که چون بنده در پیش فرزند تو

بباشم پرستندهٔ پند تو

نه اندر زمین کس چو فرزند تو

جهان شاد بادا به پیوند تو

مرا دخترانند مانند تو

ز تخم تو و پاک پیوند تو

شود شاه پرمایه پیوند تو

درفشان شود فر و اورند تو

نساید دو پای ورا بند تو

نیاید سبک سوی پیوند تو

من از بهر این فر و اورند تو

بجویم همی رای و پیوند تو

که با بوم و بارست و فرزند تو

بزرگان که باشند پیوند تو

بپیچد سر از عهد فرزند تو

هم‌انکس که باشد ز پیوند تو

نگیرد ز تو یاد فرزند تو

نه نزدیک خویشان و پیوند تو

نمانم جهان را بفرزند تو

نه بر دوده و خویش و پیوند تو

مرا شاد شد دل زپیوند تو

بویژه ز پوشیده فرزند تو

درشتیش نرمیست در پند تو

بجوید که شد گرم پیوند تو

چنان شاد گشتم ز پیوند تو

بدین پر هنر پاک فرزند تو

بماناد گیتی به فرزند تو

چنین هم به خویشان و پیوند تو

چو گرسیوز و جهن پیوند تو

که ساید به زاری کنون بند تو

که بر جان من سخت شد بند تو

شدم بستهٔ مهر فرزند تو

ای زهر خورده قند تو ببریده از پیوند تو

من نیستم فرزند تو سیرم ز مکر و پند تو

چو یاد آیدم روی فرزند تو

نشاط دل خویش و پیوند تو

جهان بازگردد به فرزند تو

شود شاد از او خویش و پیوند تو

سخت‌تر شد بند من از پند تو

عشق را نشناخت دانشمند تو