چو آزاد گشتند از بند او

بجستند ناچار پیوند او

گرانمایه جمشید فرزند او

کمر بست یک‌دل پر از پند او

چنان بدگهر شوخ فرزند او

بگشت از ره داد و پیوند او

بدو باز دادند فرزند او

به خوبی بجستند پیوند او

به کوه اندرون به بود بند او

نیاید برش خویش و پیوند او

گسسته شد از خویش و پیوند او

بمانده بدان گونه در بند او

ورا مژده دادی به فرزند او

بر آن برز شاخ برومند او

چو بشنید سیندخت سوگند او

همان راست گفتار و پیوند او

برفتند با او دو فرزند او

پر از آبْ رخ، دل پر از پند او

چوبشنید بهرام سوگند او

بدید آن دل پاک و پیوند او

چنان نیزه برزد کمربند او

که لرزید از آن بند پیوند او

که همزاد او بود و پیوند او

بر او مهرش افزون ز فرزند او

مهارو بُدی نام فرزند او

بر او شادمان خویش و پیوند او

از اندرز جمشید و از پند او

مرا این رسانید فرزند او

سرافراز طیهور و پیوند او

همان هرچه بودند فرزند او

یکی بت سرشتند مانند او

چه گویند بوده ست چون کند او

زن و بچّه و خویش و پیوند او

همه خوار و بیچاره در بند او

دلسوز ما که آتش گویاست قند او

آتش که دید دانهٔ دلها سپند او

هر آفتاب زردم عیدی بود تمام

چون بینمش که نیم هلال است قند او

بر چون پرند، لیک دلش گوشهٔ پلاس

[...]

شه از وقت مولود فرزند او

خبر جُست و از حال پیوند او

در طپیدن سست شد پیوند او

وز چخیدن سخت‌تر شد بند او