ما را نبود دلی که خرم گردد

خود بر سر کوی ما طرب کم گردد

هر شادی عالم که به ما روی نهد

چون بر سر کوی ما رسد غم گردد

آنی که دل من از تو خرم گردد

روی تو همی چراغ عالم گردد

چون از سختی دلم پر از غم گردد

چون بنگرمت غم از دلم کم گردد

چو آن زلف بخم بینم ز غم پشتم بخم گردد

چو آن چشم دژم بینم روان من دژم گردد

چو بر من بگذرد شادان دل من جفت غم گردد

رخ دینار گون من ز دیده پر درم گردد

چو آن زلفین چون سنبل بگرد گل رقم گردد

[...]

همی چون مشتری نامش بگیتی در علم گردد

همه احکام اقلیمش بفرمان قلم گردد

جهان از عدل او بی بیم چون خان حرم گردد

زمین از داد او آباد چون باغ ارم گردد

همه گیتی ز دست او بجودی بی درم گردد

[...]

گاهی افزون و گاه کم گردد

گه بخندد گهی دژم گردد

ای بس که فلک در صف انجم گردد

تا یک مردم تمام مردم گردد

جان تو کبوتریست پرّیده ز عرش

هرگاه که هادی نشود گم گردد

خنک آن دل که ز تیمار تو خرم گردد

خرم آن سینه کز اندوه تو بی غم گردد

هر که را سینه ز اندوه تو بی غم نشود

کی دل از تاب غم عشق تو خرم گردد

پرتو شمع جمالت چو پراکنده شود

[...]

مرد چون قلب نام خویش اندوخت

اندر این دور محتشم گردد

چون از این رمز گشت خالی مرد

فتح نامش ز غصه ضم گردد

چو مرد رهرو اندر راه حق ثابت قدم گردد

وجود غیر حق در چشم توحیدش عدم گردد

کمر بندد قلم کردار سر در پیش و لب بر هم

به هر حرفی که پیش آید به تارک چون قلم گردد

ز چوگان ملامت نادر آن کس روی برتابد

[...]

روغنش در چراغ کم گردد

پشتش از بار خرزه خم گردد

گر ترا روی زمین جمله مسلم گردد

تو مپندار که حرص از دل تو کم گردد

گر مرا اطعمه دهر مسلم گردد

اشتهایم عجب ار یک نفسی کم گردد

زلبیای عسل این دم چه مرادی به از آن

که در انگشت من خسته چو خاتم گردد

چو شود گرسنه همکاسه مرا بر سر خوان

[...]

گر نعم فی المثل نقم گردد

نیست عشق تو آن که کم گردد

دل وی از همه خرم گردد

رنج و غم گرد دلش کم گردد

دانش و بینششان کم گردد

پشت دینداریشان خم گردد

دل که با درد غم عشق تو محرم گردد

جانم از خوردن غمهای تو خرم گردد

فعل و اسماء و صفات تو که عین ذاتند

به کمالات یقین رهبر آدم گردد

بخلافت بنشیند بسر صدر جلال

[...]

که چون خسرو به دهر کم گردد

خسرو عالم عدم گردد

ای که از تهمت مؤثر تو

عدل با علم منقسم گردد

بشنو این قطعه کز لطافت آن

تهمت و طعنه منهزم گردد

دل عرفی نگر که در شهوت

[...]

تو سعی کن که دلت ساده از رقم گردد

که دل چو پاک شد از نقش، جام جم گردد

قضا چو تیغ برآرد گشاده ابرو باش

که این سلاح ز چین جبین دو دم گردد

قدم ز دایره اختیار بیرون نه

[...]

گر چنین سرو ز بالای تو درهم گردد

طوق هر فاخته ای حلقه ماتم گردد

دولتی را که چو خورشید رسد وقت زوال

نورش افزون شود و سایه او کم گردد