هرکه از مهرش مکرّم می‌شود

همچو ابراهیم ادهم می‌شود

از پلیدی ننگ عالم میشود

نامش از عالم بیک دم میشود

از تواضع خاک مردم می‌شود

نور و نار از سرکشی گم می‌شود

با فقیران هر که همدم می‌شود

در سرای خلد محرم می‌شود

بانگ زشتم مایهٔ غم می‌شود

مهر خلق از بانگ من کم می‌شود

لطف اندر لطف این گم می‌شود

که اسفلی بر چرخ هفتم می‌شود

زخم‌های شانه از زلفت فراهم می‌شود

بخت اگر یاری نماید مشک مرهم می‌شود

عیش اگر هم رو دهد بی‌تلخی اندوه نیست

همچو نوروزی که واقع در محرم می‌شود

قتل ما هرگاه باشد می‌توان، تعجیل چیست

[...]

گلشن حسن از بهار عشق خرم می‌شود

اشک بلبل رنگ چون گرداند شبنم می‌شود

پیش پا دیدن بلا گردان سنگ تفرقه است

ایمن است از سنگ طفلان شاخ چون خم می‌شود

دشمن خود را به کام خویش دیدن مشکل است

[...]

می‌شود عارف خجل نادان چو ملزم می‌شود

می‌کشد ناموس عالم هرکه آدم می‌شود

کیمیای تازه‌رویی در بغل داریم ما

خار در پیراهن ما سبز و خرم می‌شود

نیست از زخم زبان پروا اسیران ترا

[...]

گنج در ویرانه من مار ارقم می‌شود

زعفران در سینه من ریشه غم می‌شود

از عصای خود خطر دارند کوران وقت جنگ

بی‌بصیرت از دلیل خویش ملزم می‌شود

سنبل از تاب خم موی تو، درهم می‌شود

غنچه از شرم گل روی تو، شبنم می‌شود

گشت داغم دلنشین‌تر، در هوای نو بهار

ز آنکه بهتر مهر گیرد، صفحه، چون نم می‌شود

لطف می‌گردد به ما، تا می‌رسد بیداد تو

[...]

‏ آتش آهم ز بس گلزار بی نم می شود

برگ گل سنگ ته دندان شبنم می شود

هر کرا در عین اقبال است چشمی بر زمین

چون مه و خورشید چشم اهل عالم می شود

در ریاض بندگی رعناتر از شاخ گلی است

[...]

جوهر تمکین مرد از لاف برهم می‌شود

ما و من چون بیش‌ می‌گردد حیا کم می‌شود

نیست آسان ربط قیل و قال ناموزون خلق

سکته می‌خواند نفس تا لب فراهم می‌شود

رفت ایامی‌ که تقلید انفعال خلق بود

[...]

این همه هم جور و ستم می‌شود

از تو ز یک بوسه چه کم می‌شود