عشق یارم هر زمانی منزل اندر دل کند

تا به زیر حلقهٔ زلفش دلم منزل‌کند

دل‌که از من بگسلد منزل‌کند در زلف او

عشق او کز در درآید منزل اندر دل کند

هرکجا او بگذرد رویش جهان پرگل‌کند

[...]

خیمه‌ها در ممالک فلکند

دیو بندان چو لشکر ملکند

چون سر زانو قدم دل کند

در دو جهان دست حمایل کند

خار که هم‌صحبتی گل کند

غالیه در دامن سنبل کند

کی دهن این مرتبه حاصل کند‌؟

قصهٔ دل هم دهن دل کند

جوهر ذاتت بحقّ واصل کند

یاترا نوری ز حق در دل کند

در درون بحر در حاصل کند

یا مگر از جان مراد دل کند

جوهر عشقش کسی حاصل کند

کو درین عالم تنش بیدل کند

عصای کلیمست این شعر من

که دریا بخشکی چو ساحل کند

یقین بد مرا کآن هنر نیستش

که چیزی ز ممدوح حاصل کند

ندانستم این خاصیت باشدش

[...]

خشم و شَهوَت مرد را احوَل کند

ز استقامت روح را مُبْدَل کند

این سبب را آن سبب عامل کند

باز گاهی بی بر و عاطل کند

مرغ جانها را چنان یکدل کند

کز صفاشان بی غش و بی غل کند

تا ترا مشغول آن مشکل کند

وز نهاد زشت خود غافل کند

آن نظر در بخت چشم احول کند

کلب را کهدانی و کاهل کند

سنگ را آفتاب لعل کند

مگر آن سوی سایه نقل کند

هر چه جمع فرشته و ملکند

از قواهای انجم و فلکند

هر آن کو درین کاخ منزل کند

دو پای دل خویش در گل کند

مجو آنچه کام تو حاصل کند

ز چیزی که مقصود باطل کند

چون گهر نظم حمایل کند

غارت صد قافله دل کند

نه از پنجه گیسوی سنبل کند

نه از ناخنان چشمه در گل کند